331. dünən yenə göt günündəydim. indi də dünənin tüstüsündəyəm.
hər dəfə dibə vuranda ayıldığım yerlər sahibinin kim olduğu naməlum evlər və otaqlar olur yaxından eşidilən dəxlisiz gurultulu dialoqlarıyıla. ətrafımda heç kimi görmürəm mənə doğma gələn. gördüyüm sadəcə illərcə onlar mənim dostum deyil deyə özümə inkar etdiyim avaralar olur. ama orda olurlar. mən nə qədər inkar etsəm də əslində onlardan başqa heç kimim yoxdur və onlar elə mənim dostlarımdır. bütün pis vərdişləri, aludəçilikləri, narkotikləri, uzun monoloqları, intriqaları, intizarları, səmimiyyətləri və bütün yalnızlıqlarıyla. bizi birləşdirən də elə yalnızlıqlarımız və qaçdığımız keçmişimdizdir yəqin. ən pisiysə gələcəyindən qaçmaqdır. sabahın olmaması üçün hər şeyi edirsən. ki, mən son illər gələcəyimdən qaçmaqdansa gələcəyimə doğru qaçmağa çalışıram. və yenə həmişə etdiyim sədaqətsizliyi edərək mənə qoşulmaq istəməyən köhnə dostları unutmağa çalışıram. ama sonra göt günündə eyni otaqda ayılanda anlayırsan, sahib olduğun tək ailən olduqlarını. səni bütün əksik və artıqlamalarınla qəbul etdiklərini.
həmişə qaçmağa çalışıb sonda uzaqlaşdığım keçmişimə qayıdıb geri qalan az saylı illərdə mənə doğma olmuş köhnə insanları tapmaq istəyirəm. son illərində onların yanında olmaq istəyirəm. onun üçün belə çox gecdir kimi hiss edirəm. atamla heç vaxt normal iki insan kimi vaxt keçirə bilməmişik. keçən il bacımın yazdığı mesajda atamın anasının vəfat ediyini oxuyanda nə hiss etməli olduğumu bilmirdim. qəzəb və kədər. o qədər uzaqdayam ki bəzən hisslərimin belə süni olub olmadığından əmin olmuram. bir gün o mesaj ya zəngin "atanı itirdik" deməsindən çox qorxuram.
bütün illərcə getdiyin o uzun yollar, keçdiyin əngəllər və dözdüyün ağrıları bir kənara atıb gerimi dönmək, yoxsa daha çoxuna da qatlanacağını bilərək yola davam edərək gələcəyinimi seçmək. bəlkə də hər şey yolunda getsə gələcəyin bitdiyi yolda keçmişinlə üzləşəcək ya barışacaqsan.
mənə elə gəlir ki qırıla-qırıla gedirik. ama yaralarımıza basdıqlarımız duzlar bizi daşa çevirir.
ata fiquru həmişə dağ adam olaraq adlandırılır. dağlar isə balaca daşlardan ibarət olur. minlərcəsi. bəlkə də ata olacaq yaşa gələndə o qədər daşlaşmış olursan ki artıq sənə heçnə təsir etmir. qəhrəmanların hissləri olmur, məqsədləri olur. həyatda qalmaq - ya da həyatda saxlamaq.
mən həyatda qalmağı və həyatda saxlamağı seçmək istəyirəm. ya da artıq seçmişəm illər əvvəl. iniharın beşiyindəykən neçə payız əvvəl, indi həyatımı nə vaxtsa sonlandıracağımı heç düşünmür ya da istəmirəm belə. görüləsi çox işim var.
bəlkə acgözəm, ya da qəhrəman.