həyatın, ya da hansısa bir situasiyanın məni bir gün bu qədər çilədən çıxaracağı fikri, ehtimalı heç vaxt gözümün önündən, ağlımın ucundan keçməzdi. ürəyimin bu qədər parçalana biləcəyi hissini, qayğısını əsla yaşamamışdım. hətta anlam da verə bilmirdim ki, bir nəfər hansı-hansı x durumuna necə düşür, ya da düşübsə niyə çıxa bilmir.
axı hər şey insanın öz əlində idi? necə oldu bəs, niyə öz əllərimlə özümü ayağa qaldıra bilmirəm. ya da daha da dərinə basdırıb, boğub öldürə bilmirəm? ani şəkildə bir dəfə öz boğazıma kilidləndiyimi bilirəm, istəmirəm də ala belə yaşamaq. ya qurtar məni bu əziyyətdən, ya da rahat burax. hər şeyi əvvəlki kimi də edə bilərsən, ya da gələcəkdə necə olacaqsa, o formada.
necə oldu ki, acılar insana çox şey qazandırırdı? mən bu işdən nə qazandım? qazancım nə oldu? adını belə bilmədiyim dırnaqarası psixoloji xəstəlik, ya travma, case, situation, nə sik qazandım ala?
əksinə itirdiklərimdən nə qədər danışa bilərəm. öz-özümə dərsdə səy-səy zarafatlar edib gülməyi itirdim. gülməyi unutdum ala. eyni zamanda hər şeyə olmasa da nəyəsə ciddi yanaşmağı da itirdim.
klassik sikəsən bu yaşayışı cümləsini öz-özümə təkrarlamaqdan da bezdim. gündəlik rutinlərin də ağzını sikmişəm. artıq bir paket siqaret gecəyə çatmır, ikinci paket yarılanır, daha çox içirəm, içdikcə gijdıllaq oluram, ən betəri də, içkili olduğumun da fərqində olmağa başlamışam artıq. pivə niyə təsir eləmir aq? sikərəm belə pivəni.
tərk edildim? aldadıldım? yarı-yarıya hə, amma bu poxların digər yarısı da "yox"dur axı.
stəkanın dolu tərəfini görməyi unutdum sözlük. boş tərəfində sülənirəm eləcə. bir də bu mahnıdan ilk dəfə təsirlənərək bu qədər ağladım...
(youtube: 
)
)sən dəhşət imişsəm, soy...
şərhlər: