218. Ata,
uşaqlıqda verilən o klişe sualda ananı çox istəyirsən yoxsa atanı həmişə seçdiyim insan. Hələ də bu belədi bunu bil, ancaq kaş ki normal münasibətimiz olsaydı. Əslinə qalsa ata-qız münasibətləri necə olur bilmirəm. Qızlar atalarına nə danışır, ataları onlara nə deyir heeç bilmirəm. Sən burda olanda, yanımda olanda yaxın olsaq da, deyib gülsək də, hər şey normalmış kimi davransaq da elə deyil. Ən çox da sən gedəndə hiss edirəm bunu. Sən orda olanda kartıma pul vurmasan salam sağol belə etmirik, sən hər dəfə kartıma pul göndərəndə, "çox sağol ata" yazıram sən də bir sticker atırsan, sonra da necəsən, - yaxşıyam. Bu qədər. Söhbətimiz bitir. Ya da mama ilə sözünüz çəp gələndə, mama ilə dalaşanda yazırsan, zəng edirsən mənə. Sevinirəm ki a atam yazdı, sonra tez qarnının ağrısını deyirsən həvəsim qalır qursağımda. Başa düşürəm, işləyirsən, başın qarışıq olur, ya da məni narahat etmək istəmədiyini deyirsən. Amma nəbilim e ata.

Özümü çox əksik hiss edirəm, səndən gözlədiyim qayğını həmişə başqalarında axtardım ata, başqalarını sənin yerinə qoymağa çalışdım, ilk başlarda yaxşı hiss etdirsə də sonra onlar da tək qoydu məni. Münasibətlər desən bacarmıram, alınmır. Sənin ata fiquru kimi həyatıma daxil olmamağın çox yerdə yaralıyır məni.
Yadıva gəlir ata, uşaq vaxtı sən çox siqaret çəkirsən deyə siqaret paçkalarıvı gizlədib sonra gedib yatmışdım, gecə məni oyadıb siqaretin yerini soruşmuşdun, istəməyərək gedib gizlətdiyim yerdən gətirmişdim.
Bildiyim tək şey var o da artıq hər şey üçün gec olduğudu. Bu travma artıq mənə yapışıb qalıb, indidən sonra nə etsən də alınan deyil. Kaş pulu düşündüyün qədər məni də düşünsəydin, əslində məni düşündüyün üçün etdiyini deyirsən, amma pul hər şey deyil ata. Hər şeyə rəğmən səni dəhşət çox istəyirəm. Mənə görə narahat olma, bunu da həll edərəm. Üstəsindən gələrəm yoxluğuvun, həmişə etdiyim kimi.