379. Həyatımın ən qəribə dönəmində keçirəm diyəsən sözlük.bir yanda etmək istədiyim şeyləri bir az çaba göstərərək əldə edirəm,bir yandan bunu etməyimə nəyin səbəb olduğunu düşünürəm.sadəcə danışmaq istəyirəm "necəsən?" mesajı deyil ,"nə düşürsən?" sualı yazacaq birinə ehtiyacım var.bilmirəm nədənsə qarşımda elə indicə 2 yol olduğunu hiss edirəm.biri mənim keçmişi silib düşündüyüm gözəl işləri görməyə səsləyir,ikincisi isə keçmişə qayıdıb sənə çox şey öyrədən insanlarla əlaqə qurmağa səsləyir.insanlara təşəkkür etmədən getmək sizcə onun sənə qatdıqlarını gözardı etmək olur?artıq həyatda qorxa biləcəyimiz qədər dəyərli maddi və mənəvi bağlılığımız olduğuna inanmıram.amma maraqlı olan bütün bu axmaqlıqları buraxıb niyə heç kim lazım olan "niyə?" sualın verməkdən qorxur?bəlkə daha açıq ola bilərsək həyatımızda sadə və anlaşıqlı olar.bu sirli görünüm çabası bir müddət sonra heç kimin sikində olmur