424. An etibarilə, gün etibarilə, saat etibarilə, hər halükarda bu gündən bütün yaşayışım osdurdu. Artıq hər gün tikan üstə oturacam, hər gün soxum belə yaşayışa cümləsini daha çox işlədəcəm, daha çox siqaret çəkəcəm, daha çox kədərdən orqazm olacam. Hər şey yerli yerinə düşməyə başlamışkən, başıma bu gün elə gijdıllax bir şey gəldi ki, saat tam 17.56-dan bu tərəfə yalnız bu barədə düşünürəm.

Nəyə görə mənim özümə nəsə eləməyim başqalarına o dəq, bu qədər batır? Niyə hamının əli gicişir sanki, mənim işlərimi baltalamaqdan? 3 gün olar ki, şəhərdə deyiləm, bir layihənin iştirakçısı olaraq gəlmişəm, buralarda da uje yemədiyim pox, eləmədiyim qələt qalmadı, artıq bütün vaxtı boş-boşuna "bu ne amınskym" deyə keçirdəcəm.

Məsələ o deyile, bu gün keçər, sabah da keçər, 1 ay da keçər, amma mənim çarxıma çomaq soxsan, mənim işim getməyəcək,o gələcək dediyin pox gəlməyəcək axı, ay ibnə. Burdan sənə nifrət qusmaq istəyirəm, amma bir az da olsa, həya edirəm. Nəysəe

Sözümün canı oydu ki, daha qaçış yolu yoxdur, çox sevdiyim saçlarımla deyəsən son aylarımı keçirəcəm, mən belə sistemin tay işinə nallayım. iş həyatı desən, sikdirib, universitet desən, heç yox idi, şəxsi münasibətlər desən, yanımda qalan 3-5 adam var, onları da uzaqlaşdıracağımdan əminəm, sevgi desən, mən tərəfə uğrayanda, ya yanlayıb keçir, ya üstümdən əzib keçir, ya da elə toslayır ki, bir də özümə gələ bilmirəm. Dəhşət dərəcədə toksik ola bilirəm, hətta məncə 24 saat eləyəm, öz başımdan uydurduğum səydərəj bir dünyada yaşayıram, nədi-nədi, siqaret tanrıdı, içki peyğəmbər. Rakı masası da ramazan bayramı, gələ sənə üçlü rulet.

Ölmək üçün hər cür şəraitin olduğu bir yerə getmək istəyirəm. indi deyəcəklər isveçrədi-zaddı, gedəmmirəm a kişi. Yapışıblar yaxamdan imkan vermirlər yaşamağa.

Bunların hamısı təsadüf ola bilməz axı, mən 2 il bundan öncə də, bir işə girişmişdim, onda da "adam"ın biri dedi ki, "eləmə", mən də lox kimi ona inandım eləmədim. Yenə eyni səhvi təkrarlayıb, həm əlidən, həm vəlidən olmaq istəmirəm. Nəmmey, deməyə söz də tapa bilmirəm ki.

Hər şey adama bu qədər mi, əzab verər lan, bu qədər mi, hündürdən atdanıb göt-baş olmaq istəyərsən, bu qədər mi, özünü güllələmək istəyərsən. Məni heç kim sevməyəcək, səbəbini belə bilmədən, çünki hamını özümdən uzaqlaşdırıram, hamıya bir qanad qoşub, uçurduram, özümə də beləsi sərf edir. Nə əlaqəsi varıydı bilmirəm, indi də acından ölürəm, amma öz evimdə deyiləm deyə, yeyə bilmirəm nəsə. Sikdirib getsəydim burdan, evimi istəyirəm...

Hər şey bir qırağa, hardasa 1 ay əvvəl elə bir sikimsonik işdən sıyırdım ki, anlatamam. Bu qədər zir-zibilin içində, yaxşı şeylər də olarmış aq.
Bir də mən, hamı kimi qaçıb getmək istəyirəm, çünki burda özüm öz içimə sığışmıram. Əlimdə də heç bir imkan qalmamağa doğru gedir daha. Deyəsən yenə həmişə dediyim kimi, vaxtından əvvəl sönəcəm.

O qədər acam ki...