Hamıya işini necə eləməsini öyrədəndən, hamıya məsləhət verəndən sonra öz qaranlıq və tənha küncümə çəkildim. nə özümə çay qoymuşam, nə yeməyə bir şeyim var. siqaretim də bitib, bütün bədənim ağrıyır. gözlərim yerindən çıxacaq kimidir, düşündükcə gözlərimdən yaş gəlir. o qədər üzülürəm ki. heç nəyə də haqqım yoxdur elə bil.
insan dünyaya bir dəfə gəlir, mən bu gün magistr imtahanına getmədim. getsəm də yəqin ki, yazdım çıxdım, lap qəbul oldum, içimdə heç nə oyanmayacaqdı. heç nə etməyə həvəsim, motivasiyam, qısaca tuta biləcəyim bir şey də yoxdur. onsuz da dünyaya bir dəfə gəlirik də, düz deyil?
nə anlamı var ki, şikayətlənmənin, üzülməyin belə heç bir anlamı yoxdur.
axır vaxtlar üst-üstə hər gün o qədər fikir edirəm ki, o qədər qanım qaralır ki, hər şey də üst-üstə gəlir. bu gün düz bir həftəyə yaxındır "həvəslə" kökləndiyim bir görüşü öz məsuliyyətsizliyim ucbatından qaçırdım. daha doğrusu onlar istəmədi, nə bilim əşi, hər kəs mənə dözməli deyil ki.
hər şeyin başını buraxmışam, universitet qaranlıq qalır, valideynlər hər gün söyür, özüm belə özümlə mırtdaşa bilməyəcək səviyyələrə keçməyə başlayıram. axrıncı cəhdlərim qalıb, ondan sonrası üçün planım da yoxdur.
təsəvvür elə, heç kim sənin nə istədiyini nəzərə almır, heç kim sənin həssas nöqtələrinə nə hörmət edir, nə nəzərə alır. hər şey o qədər üstümdən düm-düz keçir ki.
səbrim də daha qalmayıb, bu gün-sabah deyə deyə ortalıqda fırlanıram.
yavaşdan əllərim üzümdən ayrılmaz oldu, mənlə savaşa gedənlər bir bir atdı getdi. o qədər çəkilməz olmuşam ki, bilmirəm onlara haqq verim yoxsa yox. həyatımın indiyə qədərki, ən çətin günlərini yaşayıram, bundan daha betərləri də olacaq bəlkə də bilirəm, amma məncə heç biri səndən bir şey gözləyən onlarla gözü məmnun etmək, məmnun edə bilmək qədər çətin olmamalıdır. o qədər qırğının, fırtınanın arasında yağan yağış bu qədər tez kəsməməliydi. bu qədər ara da verməməliydi...
o qədər şey yazmaq istəyirdim ki, o qədər dərindən düşünmüşdüm ki, hər şeyi. o qədər çox yola gözümü zilləmişdim ki, o qədər göyü izləmişdim. yığmışdım bütün sözləri bir yerə, amma yenə qabağında mən çarəsiz, silahsız qalıram.
mən o daha olmayacağım günü çox səbrsizliklə gözləyirəm, çünki mən bura artıq hiss edirəm. bir yerə, bircə yerə cəmi, özümü çox görmürdüm, onda da hər şey beləcə boka sardı. özümü hər şeyin ortasında dizləri yerdə, əlləri yerdə görürəm.
(youtube: 
)
)(youtube: )
)bir gün bunların hamısını təkrardan dinləməyi çox istəyirəm ki, həqiqətən də sən bacardın, ya bacarmadın deyə bilim. blət hər gecə nələrisə dəyişməyi düşünüb, səhər ya nədən başlayacağını bilmirsən, ya da birisi, bir olay, bir xəbər və s. bütün gününü zəhər edir. sən heç kimdən istədiyin dəstəyi ala bilmirəsn. ehtiyacım yoxdu deyirsən, oturduğun yerdə gözyaşları boğmağa başlayır, boğazın düyünlənir. sonra görürəm, ala onsuz da heç bir işə yaramayacaq. sən heç vaxt adam ola bilməyəcəksən, çürüyüb də sikdirəcəksən. necə ki, buna görə kimləri kimləri itirdin, olan qalanı da belə gedəcək, heç nə edə bilməyəcəm. o qədər dolmuşam ki, istəyirəm səhər heç bilmədiyim bir yerdə qışqıraraq ayılım, axşama qədər boğazım parçalanana qədər qışqırım. kimsə də eşidirsə, sikiməki, məni tanımasın yetər.
mən çox bərbadam, həyatımda hər şey bir birinə qarışıb, düzəldə də bilmirəm. bura cızıb qaralamaq istədim prosda, bəlkə sakitləşərəm, amma sakitləşmədim. bu gecələri kaş bir dəfəlik skip edə bilsəm.
(youtube: )
)accept də bir əfsanə sayılsın.
(youtube: )
)