109. Bəzi həftə sonları madam ki, bir gün bikar oluram, heç olmasa faydalı bir iş görüm düşüncəsiylə hovuza gedirəm. Gecə getdiyim üçün mənim kimi 1-2 psix olur o saatlarda hovuzda. Çox vaxt 45 yaş plus, arzu rzayevə oxşatdığım, div boyda bir day-day olur məndən başqa. Bu da dəhşət hərəkətlidir, suyun altına bu başdan girir, yarım saatdan sonra o tərəfdən çıxır, michael phelps’dən bir az yavaş üzür filan, qısası aquaman’in day-day version’ıdır kişi. Mən isə 20 metri sürətlə üzən kimi ağ ciyərim ağzıma gəlir, bitən siqaret paçkaları yadıma düşür, özümə söyə-söyə kanalzasiya arxına tərəf qaçıram.
Bu minvalda vaxt keçərkən day-day suyun altında çox qaldığı üçün, mən xəstənin ağlına gəldi ki, kişi birdən batar. Deyən lazımdır ki, “ay axmaq, sən kimsən axı aquaman’in dərdini çəkirsən? Özünü zorla hərləyirsən”. indi Day-day hər dəfə suyun altından gec çıxanda mən day-dayın anası imiş kimi dərd çəkirəm. “Ay allah, görən uşaq noldu?” Havalarındayam. Yenə belə bir anda artıq dayana bilmədim, su eynəyimi zadı taxdım, girdim suyun altına ki, görüm day-day nə iş görür orda.(bu ana kimi bunu dəfələrlə etmişdim)
kişi şaquli vəziyyətdə, üzündə sıfır mimika, qolları açıq suyun içində süzülürdü. Çox qorxuducu görsənirdi. Heç ana ürəyi buna dayanarmı? Təbii ki, yox! Girdim suyun altına, yerdən təkan alaraq 150 kiloluq aqua day-dayı qucaqlayıb yuxarı qaldırmağa çalışdım. O anda nə baş verdi tam xatırlamıram, amma axırda day-day məni suyun içindən çıxartdı və gurladı: “ayə, nağarsan, bajıoğlu?”… boğula-boğula: “day-day, batmamışdın sən?”…
yenə biabır olmuşdum…
sonra day-day çıxıb gedənə kimi mənimlə məzələndi, o hissələri nəql etməyəcəm, abrım əl vermir, ayıbdı.
Belə-belə içindəki yaxşılıq hissini öldürdü yazar…