499. bu gün payızın gəlişini hiss etdik. uzun zamandır payız abu-havası üçün darıxmışdım.sonunda swetlərimi geyinə biləcəkdim-*. nəsə bu aylar hər şey hansısa avropa filmindən qısa fraqmentlərə oxşayır. çoxdandır görüşmədiyim tanışlar ilə görüşdük bu gün( saat 7nin yarısıda da görüş olar ?) universitetə daxil olmağımızı qeyd elədik, yoldaşlarım arasında istədiyi balı yığıb sevinən də var idi, ndu tibbə düşüb nə edəcəyini şaşırmış da vardı, mənim kimi normal yerə düşüb hələ irəlidə yolumuz daha var gelişiriz deyənlər də. görüşə gedərkən yağışa düşmüşdüm bir huyum vardır yağış vaxtı insanları nəzərdən keçirmək, həyatda indiki durduğum yerdən necə irəli gedə bilərəmmi o kimi şeyləri düşünərək anın tadını çıxartmaq.bir müddətdən sonra çətirimlə güləşməli olurdum, ona görə də çətirimi bağladım və tələsmədən getməyə başladım, mənim üçün yağışın altında gəzmək sanki terapiyadır, ruhum dincəldi, bir müddətdir çox qəribə hislər yaşayırdım unutdum hamısını sanki yağış hamısını yuyub apardı, bir sözlə ruhum arındı. görüşdə isə xatirələrimizdən danışdıq-*. qayıdanda isə avtobusun pəncərəsindən asfaltın islanmış səthindəki işıqları izləyirdim bu dəfə yağışa düşməmişdim, avtobusdan düşərək evimə doğru yol aldım, tərslikdən qulaqcıqlarımı götürəmişdim evdən çıxanda, piyada gedərkən yolun nə qədər səssiz olduğunun fərqinə vardım, təxmini 6-7 dəqiqə piyada yol getdim və heç bir insan görmədim ( normalda kalabalık olur), o qədər səssiz idi ki novçadan daşa düşən su damcıların səsini eşidirdim, nəysə bu anlarımı bura yazmaq istədim, çünki nə edim sevirəm yağışı, əziz sözlük-*