510. Dəhşət səvincliyəm (bunda təhlükədə səzirəm sözün düzü). Bu gün Affa-dan məşqçi lisenziyası aldığım xəbəri gəldi. Qısa,Professional futbol karyeramda yarışlara çıxdığım vaxt özümü belə qarışıq,döyüşkən, eynən bu hisslər içində olduğumu xatırlayıram. Ara bir özümü danlayıram da ki,niyə bu günə qədər bu istəyimi təxirə salırdım. basa bas bir vaxtımı gözləyirdim elə bil, dərslərə qatılmaq, şansımı yoxlamaq üçün. Amma Özüm ölüm maddi/mənəvi yorğunluğuma,Əziyyətimə dəydi. Balaca futbolçu lar yetişdirmək üçün indidən yerimdə dura bilmirəm. Uşaq yaşlarımda yerli və əcnəbi məşqçilərim olub, bunların arasında müsbət və mənfi təsirli məşqçilər də var idi.təbii ki,bu təcrübələrimdən də faydalanıb Uşaqlarla necə münasibət quracağımı, onların dilini yaxşı bildiyimi düşünürəm. Sözün düzü öz futbol məktəbimi qurmaq imkanım olsaydı daha yaxşı olardı. Amma yenə də olsun,əsas məsələni həll etdim,indi qaldı bir klubla razılaşmaq. Bəlkə də şəhərdən uzaq bir yerlərə gedib, hansısa rayon, kənddə darmadağın bir topla oynayan balaca küçə futbolçuları kəşf edərəm. Hələki bunlara qərar verməyimə, qarşıma çıxacaq seçimləri götür qoy etməyə vaxtım var. Sadəcə səbrsizəm. Bir müddət sonra sözlük əhli ilə pro məşqçi lisenziyası almağımı bölüşmək arzusu ilə. Hər kəsə bol şans.
Edit- təbrik mesajları yazan və maraqlanan hər bir kəsə təşəkkür edirəm.