531. salam, günlük. necəsən? əslində, dərdləşəcəyim çoxlu dostum və böyük bir ailəm var. həyatım necə gedir? bilmirəm... bir ildən çoxdur birinə aşiq olmağım xaricində hər şey o qədər yaxşı, o qədər qəşəngdir ki. məsələn, universitet, ailə, dost, iş həyatımda çox qəşəng şeylər olur. maddi və mənəvi olaraq məni incidəcək nəsə bir ünsür tapa bilmirəm, əslində, var olmağına, var olanlar işin mənəvi tərəfləridir, amma o qədər də incidəcək şeylər deyil və mənim bunlara üzülməyim üçün gərək həddən artıq zəif olum...

zəiflik... mən necə zəiflikdən danışıram ki, keçən səfər az qalsın bir qıza görə intihar edirdim. hə, mən bu dəfə ciddən özümə zərər vermək qərarı almış və bunu həyata keçirməyə başlamışdım. professionallıq və ağlı ilə seçilən bir insanın intihara cəhd etməsi, özünü öldürməsi, yəqin ki, ətrafım üçün çox böyük suallar yaradacaqdı. bu səfər də qurtuldum... özü də sevdiyim insan tərəfindən yox, məni sevən insan tərəfindən qurtuldum...

sevdiyim insanı sevirəmmi, sevmirəmmi, bilmirəm. əslində, buna sevgi demək olmaz. bilirsən niyə? sevdiyin insan səni üzməz, incitməz axı... bilmirəm, o xanıma görə o qədər qadını üzmüşəm, incitmişəm, məhv etmişəm, ümidləndirmişəm ki, özümü çox cındır insan kimi hiss edirəm. görəsən, o, bu haldan razıdır? məncə, yox. inanıram ki, ürəyi o qədər təmizdir ki... hə, təmizdir. mən buna inanıram.

amma dünəndən bir qərar vermişəm, nə ona görə özümü incidəcəm, nə kimlərisə incidəcəm, nə də onu incidəcəm. professional və intellektual həyatıma davam edəcəm.

nə bilim, ay sözlük. mənim həyatımı bir qız sikə bilməz. bir qıza sikdir edə bilmərəm hər şeyi. hələ-hələ məndən əskik olan cəhətləri dəfələrlə çox olan bir qıza görə ümumiyyyətlə sikdir edə bilmərəm. çünki, məndən gözləntiləri olan tonlarla insan var.