539. Biraz yorğun kimiyəm, ümumən insan olmanın gətirdiyi məcburiyyət, məşğuliyyət və məziyyətlərin yükünü daşımağın verdiyi yorğunluq. Düşüncələrimi bu aralar bəzən küt baltaya, bəzən saçaqları haçalanmış köhnə kəndirə bəzən də parçası ütülmüş qırış köynəyə oxşadıram. Digər insanlarla olan "münasibətlər səyahəti"nin çox cansıxıcı bir məkanına gəlib çıxmış kimi hiss edirəm və tez-bazar həmin kənd, şəhər, yol dibi və ya nəsə belə bişeydən çıxıb aralaşmaq istəyirəm. Bəzən həmin insanlarla birgə, bəzən də onları elə orda qoyub uzaqlaşmaq istəyirəm, eyni Knulpun öz sadəlövh, pivə xoşlayan dostuna elədiyi kimi. Yəqin yenə 4-5 ildən bir zühur edən "nəsə köklü sürətdə dəyişiklik lazımdı" pərisi gah sağımdakının, gah da solumdakının dibində nəsə mızıldamağındadı. Düzü istəsəm də qulaq asasım yoxdu ona, onsuz son üç ildi "əşşi"lərə sığınıb yaşayıram.