544. Heç ünsiyyətdə olduğum bir tanış, dostumun olmaması məni çox düşündürür, əvvəl mənə elə gəlirdi ki, sosiallaşa bilmirəm, öz dəngimdə birini tapmaq çətindir, olmayanda olmur, indi isə son zamanlar isə daha aydın şəkildə görürəm ki, mən asosial deyiləm, doğru insanlar olanda çox uzun söhbətlər edib deyib gülən biri ola bilirəm, normal insanlar kimi. Düşünürəm ki, yalnız olmaq və buna layiq olduğumu düşünməyə başlamaq Yaradanın mənə verdiyi dərs, cəza qarışığı bir şeydir, amma çox acımasızdır. Güvəniləcək bir həmsöhbət, dinləyəninin olmaması və buna alışmaq, bu acı gerçəkliyi dəyişə bilməmək çox dərindən yaralıyır insanı.