14. Uşaq vaxtı bərbərə gedəndə salonda veçni ağsaqqal ya da yaşı 20-30 arası olanlar olurdu. Məişət, iş həyatı, filankəs belə gəldi, bəhmənkəs belə getdi və s. söhbətlər edirdilər. Mənim beynimdə ancaq sabahkı dərsi necə fırlatmaq, qaçıb məhlədə uşaqlarla futbol oynamaq və s. Kimi planlar var idi. Aq indi bərbərim sinif yoldaşımdı salonda oturub "qeybət" edənlər də avarasından tutmuş oxumuşuna qədər, işləyəninə qədər hamısı mənlə həmyaşıd, balacadı yaxud max 30 yaşı var. Artıq uşaq deyilik. Onlara durun gedək futbol oynayaq deyə bilmirəm. Hərəsinin öz dərdi, öz problemi var. Elə mənim özümün də. Qocalmaq mənim üçün problem deyil. Sadəcə artıq hiss edirəm ki, bu həyatdakı məsuliyyətim get-gedə artır. Nə qalıb e, 2-3 ilə evdən deyəcəklər davay, filankəsin qızına elçi gedirik sən götünü tərpətmirsən. indi gəl özünlə bərabər ailəyə bax. Artıq həyat məktəbdə dərsdən 2 aldığını evdə yalandan basıb bağlamaqla, bir təhər vəziyyətdən çıxmaq qədər asan deyil...