əjdaha lazımdı
izlə
dostlar
mən
googlla
bertrand zobrist
-
ilk dəfə birinin sənə dayı ya əmi deyə xitab etməsi
-
indiki ağlım olsaydı
başlıqdakı ən bəyənilən yazılar:
+31 əjdaha
7. daha bir *ad günü*nü geridə qoyduğun andır məncə.
dünən anamın ad günü idi, daha 1 gün əvvəldən kədərli görünürdü. araya söz salıb zarafatla "təbrik eləməyin sabah məni, özümü yaşlı hiss edirəm" dedi. əvvəlki gün axşam da "deyəsən həqiqətən qocalıram artıq" deyirdi. saat 12-dən sonra təbrik etməyək deyə 12 olmamış yatdı. dünən də biraz həyəcanlı, biraz əsəbi, biraz da kədərli idi. deyəsən anam da yaşlandığını qəbul etmək istəmir. əslində hələ 42 yaşı tamam oldu. maraqlıdır, necə bir hissdir insanın yaşlandığını qəbul etməsi, ya da qəbul etmək istəmədiyi. məsələn mən 20 yaşıma keçən gecə ağlamışdım, çünki iyirmilərə keçdiyimi qəbul edə bilmirdim. ağır gəlir məsuliyyəti, ya səslənişi. o vaxt ailəm jurnalında belə bir cümlə oxumuşdum, "əgər yumurta çöldən qırılırsa deməli həyatı sona çatıb. yox, əgər içəridən qırılırsa demək həyatı hələ təzə başlayır." o vaxt bu cümləni anlamamışdım, yumurta içdən necə qırıla bilər ki, deyə düşünürdüm. indi illər sonra yenidən yadıma düşdü o məsəl, həmin an dərk etdim. qorxuları, divarları, tabuları, olmazları yıxıb içimizdən qırıla bilsək, həyat yeni başlayacaq bizim üçün. məncə qismən də olsa "içimdən qırılmışam". doğrudur, edəcəyim və edə biləcəyim, etməli olduğum çox şey var. amma mən özümü yaşlanmış yox, sadəcə böyümüş hiss edirəm. məsuliyətimin artdığını, həyatı özbaşına buraxmaq lazım olmadığını anlamışam. amma yaşlandığını anlamaq tamam fərqli duyğu olsa gərək. 42 yaşım yoxdur və 3 uşağımın gələcək qayğısını çəkmirəm deyə yəqin tam anlamıram durumu. əgər 42 yaşıma qədər sağ qalsam, gəlib bu başlığa yazacam necə bir duyğu olduğunu.
neçə ildən sonra karantin sayəsində bütün ailə anama ad günü keçirdik. gizlətməyə çalışsa da sevinci və kədəri gözlərindən oxunurdu. mən isə dünən anamı qucaqlayıb öpərək ad gününü təbrik etmək cəsarətini özümdə tapa bilmədim... bəlkə anam üzülməsin deyə, bəlkə də aramızdakı görünməyən divarlara görə. qəribədir, tanışlara asanlıqla "yaxşı ki, doğulmusan və tanımışam səni" deyə bilirik, amma ən doğmalara demək olmur. ən azından mən bacarmıram. buna görə özümü qınamıram, çünki xarakterim belədir. amma özümü qınamadığım üçün də vicdan əzabı çəkirəm...
bu gün mən də duyğusalam deyəsən. buna görə sevmirəm ad günlərini.
mama, buranı heç vaxt oxumayacağını bilirəm. özünə deyə bilməsəm də ürəyimdən keçir ki, ad günün mübarək. ümid edirəm səhhətin tamam qaydasında olar. həyatının geri qalanını gülərək keçirərsən. bağrıma basıram səni.
not: *sözaltı günlük* və *anaya demək istədiklərimiz* qarışımı bir entry oldu, yola verin.
+11 əjdaha
1. bir çox an vardır, valideynlərin fiziki olaraq qocaldığını müşahidə etmək, əvvəl bağ bostanla məşğul olan babanın çəliklə gəzdiyini görmək, hər gün gözü kimi baxdığı az ama dadlı üzüm verən tağlarının quruduğunu görmək, ətrafda vəfat edən qohumların xəbərin almaq və s məsələn o günü uşaq vaxtımdan bəlkə də atam qədər üzünü gördüyüm, ailəmizə çox yaxın bir qohumumun qalın bağırsaq xərçəngindən 1 ayda üzülüb bu dünyadan köçməyi mənə bu hissi dərindən yaşatdı. hal hazırda avropada bir şəhərin bir hostelin barında oturmuşam qanıma alkoqol sızdırıram, son 2 ildə bu minvalda o qədər duyğu bombardımanına məruz qalmışam ki sayını belə unutdum. onümə baxıram. gənclər
iyrənc musiqilər altında dəli kimi içir əylənir mən isə 27 yaşında yaşlandığımı hiss edirəm. həm də təkəm ona görə oturduğum stulu başqası zəbt etməsin deyə 2-3 içkini eyni vaxtda almalı oluram və bu stəkanlar boşalana qədər də yüzlərlə fikir keçir ağlından insanın. bəlkə də evlənmək vaxtıdır.
+9 əjdaha
10. Uşaq vaxtı xəstələnəndə gecələr yanımdan ayrılmayan, məktəbə, hazırlığa gedəndə cibimə xərclik qoyan anama özüm baxanda, stolun üstünə pul qoyub "mam, evə nəsə lazım olsa alarsan" deyəndə, onun saçında qara tellərin gündən-günə azaldığını görəndə yaşlandığımı və məsuliyyətimin artdığını hiss edirəm.
+9 əjdaha
15. - sigaret çəkdikdən sonra saqqız alma ehtiyacı duymamaq və qutunu gizlətmək üçün evdə bir yer axtarmamaq.
- evə gec saatlarda gəldikdə, "indi yaxşısından bir azar yeyəcəm" düşüncəsilə qapını açdıqdan sonra hamının sadəcə salamına qarşılıq verib heçnə deməməsi ya da yuxulu gözlərlə "gəlmisən?" demələri.
- şəxsən sənə gələn dəvətnaməni görmək və həmin toya pul atan adam olmaq.
- uşaqlarla danışdıqda, ağzından çıxan hər söz və etdiyin hər şirin zarafatın 40-nı adlamış dayı ab-havası verməsini iliyinə kimi hiss etmək və xırda üzüntüdən sonra davam etmək.
+8 əjdaha
11. insanın Köhnə sevgililərinin artıq evləndiyi, hətta uşaqları olduğunu öyrəndiyi anlardır.
Axşam biri (bax: köhnə sevgilinin unudulmayan sözləri)
başlığına yazdığım entrimi*
oxumaq istəyənlər üçün: başlıqdakı 105-ci entri
bəyəndi. Nə yazdığımı yada salmaqçün girdim. Sonra da yadıma düşdü ki, haqqında danışdığım qız artıq evlənib. Ondan öncəki sevgilimin, 1 yaşında uşağı var. O da cəhənnən, həmin entridə qeyd elədiyim o platonik sevdiyim qız o vaxtı getdi belçikaya, evləndi, indi uşağı 1-2 ilə məktəbə gedəcək.
içimdə çox qəribə və anlaşılmaz hisslər var. Bunlar yadıma düşəndə Özümü həyata gecikir və ya qaçırırmış kimi hiss edirəm. Hərə bir qıraqda artıq öz həyatını qurub ucaldır, indi Mənmi gecikirəm, ya onlar tələsir? Çalışıram çox fikirləşməyim bunu, nə də olsa hərəmizin bir həyat yolu var, belə ciddi və həssas mövzularda müqayisə düzgün deyil. Amma yenə də adamın pisinə gəlir.
+7 əjdaha
8. tanıdığım insanlardakı dəyişiklərə fikir verəndə. anamın saçları daha çox ağarır, atam daha tez yorulur, nənəm daha tez tez xəstələnir, uşaqlıq dostlarımın artıq uşaqları var və daha bir çox şey. qəribəsi odur ki, hamı qocalır mən isə sadəcə böyüyürəm kimi hiss edirəm, bunun yaxşı ya da pis bir şey olduğunu bilmirəm sadəcə belə hiss edirəm.
+7 əjdaha
9. 18 yaşlı uşaqların artıq dünənki uşaqlar olması. Bugündən 30 yaşınakimi olan müddətin 18 yaşından bugünə olan vaxtla eyni olması. 2030un 2007dən daha yaxın olması.
+5 əjdaha
12. pilləkənləri qalxanda ləhləmək, oynaqlardakı şaqqıltlı...
bir həyatı bu formada küləyə verdik getdi
+4 əjdaha
5. Təsadüf nəticəsində yoldan keçərkən əvvəllər sənə çox yaxın dost olan sinif yoldaşının yanında balaca oğlu ilə rastlaşmaq.
+4 əjdaha
3. əvəllər gülməli gələn şeyə gülməməyə,baxanda üzülmədiyin vecinə almadığın şeylərə ağlamağa,getməyi sevmədiyin yerlərə getməyə,getmək üçün can atdığın yerlərə getməməyə,insanlara və olan bitənlərə daha soyuqqanlı və vecsiz yaxınlaşmağa,həyatın nə qədər uğruna yaşanacaq şeylərin ətrafında olsasa da nəticədə ən önəmli şeyin özünün canının sağlığı olduğu başa düşməyə başladığın andan etibarən yaşlanmaq olmasa da artıq cavan-uşaq-yeniyetmə olmadığının və həyata real baxmağa başladığının fərqinə varır insan
+5 əjdaha
18. birincidən sonra başını atıb yatmaq (baxma: yuxunun seksdən daha vacib olduğu məqamlar).
+4 əjdaha
16. Artıq həyatdakı heç bir şeydən əvvəllər olduğu kimi həzz ala bilməmək. Sadəcə olaraq bütün günü yatıb heç kimlə danışmamağı seçmək.
+2 əjdaha
2. saqqal və bığın ağaranda və populyar mahnılara yox muğama qulaq asanda və ya saçların töküləndə. *
ki mənim də saçlarım tökülür
+5 əjdaha
14. Uşaq vaxtı bərbərə gedəndə salonda veçni ağsaqqal ya da yaşı 20-30 arası olanlar olurdu. Məişət, iş həyatı, filankəs belə gəldi, bəhmənkəs belə getdi və s. söhbətlər edirdilər. Mənim beynimdə ancaq sabahkı dərsi necə fırlatmaq, qaçıb məhlədə uşaqlarla futbol oynamaq və s. Kimi planlar var idi. Aq indi bərbərim sinif yoldaşımdı salonda oturub "qeybət" edənlər də avarasından tutmuş oxumuşuna qədər, işləyəninə qədər hamısı mənlə həmyaşıd, balacadı yaxud max 30 yaşı var. Artıq uşaq deyilik. Onlara durun gedək futbol oynayaq deyə bilmirəm. Hərəsinin öz dərdi, öz problemi var. Elə mənim özümün də. Qocalmaq mənim üçün problem deyil. Sadəcə artıq hiss edirəm ki, bu həyatdakı məsuliyyətim get-gedə artır. Nə qalıb e, 2-3 ilə evdən deyəcəklər davay, filankəsin qızına elçi gedirik sən götünü tərpətmirsən. indi gəl özünlə bərabər ailəyə bax. Artıq həyat məktəbdə dərsdən 2 aldığını evdə yalandan basıb bağlamaqla, bir təhər vəziyyətdən çıxmaq qədər asan deyil...
+1 əjdaha
4. şalvardan su damcıladığını hiss etdiyin an
+2 əjdaha
17. Demək olar ki hər gecə artıq ölüm haqqında fikirləşməyə başlayırsan.
hamısını göstər
