81. Aylardı yazmamağıma səbəb olan hadisədir. Bəli, bugün artıq 7 ayım tamam olur əsgər kimi ancaq ki, məzuniyyətdəyəm. Əsgərliklə bağlı çox söhbətlər etmək olardı amma etmiyəcəm çünki inanın nə qədər danışsam da orda olmayanlar başa düşmüyəcək. Ordakı ümidsizliyi,çarəsizliyi və ən əsas həsrəti. Gələcək də nə olacaq bilmirəm amma yəqin ki, Bu son 4 ayımı bitirə biləcəm. Məzuniyyətə gəlməmişdən qabaq o xarabadan çıxa bilmiyəcəyimi düşünürdüm. indi isə başa düşürəm ki, müvəqqəti bir şeydi. Bircə darıxmaq bir də hərbidəki gicdıllaq insanlar olmuya. Ölkədəki gicdillaqların yarısını elə bil ora yığıblar. Amma bu entry-ə hərbini bitirəndə gəlib artırmalar edəcəm. Hələlik bu qədər bəsdi.
Update
Artıq son 2ay yarıma girdim. Növbədən çıxıb kazarmada yatanda dedim girim görüm burda nə var nə yox. Telefon işlətmək bilmirəm pisdi ya yaxşı. Çünki əvvəl mülkini görmürdüm deyə elə bilirdim dünya buradan ibarətdi amma elə deyil. Hər kəs gəzir,əylənir, həyatına davam eliyir belə pis çıxmasın sənə qoz qoyanda yoxdu. Belə də olmalıdı çünki mən də gəlməmişdən qabaq belə idim. Bir ara əsgərlikdə kitablarnan başımı qatdım. Yaxşı kitablar oxudum düzdü indi oxumuram çünki kitablar insanları düşündürür və əsgərlikdə düşünmək adamı mədəni formada desək sikir. Çünki düşündükcə niyə sualı verirsən. Niyə də ala niyə? Səhər yenə oyanıb üz qırxmaq, içəri ərazi təmizlik,traves getmək zırt pırt. Əsgərliyi qısaca desəm bir serialın eyni bölümünü hər gün izləmək kimidi.