Aid olmadığım biryerdə sırf vaxt keçsin deyə aylarca dözmək. istəmədiyim insanlarla eyni mühiti paylaşmaq. istəmədiyim yerdə olmaq və çarəsizlikdən hər anını rol edirmiş kimi yaşamaq hissi məni çox sıxır. Ən pisidə bəzi zamanlar bunun alternativi də olsa bu hissdən qurtulmuyacaqmışam kimi gəlir. Bəlkə də bu hissi öz içimdə boğmağımın tək yolu olan birini sevmə və sevilmə hissinə çatmadığım üçün daha çox belə düşünürəm. Bugün yenə hissiyat olaraq 12 yaşımdayam. Baxmıyaraq ki ozamanlar bunun səbəbi tamamı ilə fərqli idi.
(youtube: 
)
)