Artıq 5 il keçdi. Amma hələ də qəbul edə bilmirəm. Ayın 18-i bizim üçün lənətli gündür.
Nə deyəcəm, bilmirəm. Amma çox ağrıdır. Dünən işdən çıxdım, sübh vaxtı idi, beşə işləyirdi. Evə çatdım. Ayın tarixinə baxdım. 18-i göstərirdi.
Aprel girəndə sən yadıma düşürsən. Amma o gün unutmuşdum. Peşmanlıq. ilk il sənsiz keçəndə qəbul edə bilmirdim. Özümə: "5-ci ildönümündə qəbul edəcəm", - demişdim.
Ayın 18-i idi. Artıq qəbullanma vaxtı gəlmişdi. 5 il oldu. Soyuducunu açdım, içki götürdüm. Viskini sek içə bilmirəm, alma var idi. Stəkan tapa bilmədim. Gözüm duzqabına getdi. Shot üçün ideal idi. içdim... içdim... Və içdim. Dayandım.
ilk il Heç yanına gəlmədim. Hələ də gəlməmişəm. Kaş ölməsəydin. Ailən hər aprel ayı şəklini paylaşır. Sənə bu 5 il ərzində allah rəhmət etsin sözün demədim, şəklini paylaşa bilmədim ildönümlərində. heç nə yaza bilmədim. Evinizə gələndə, şəklini elə görəndə qəbul edə bilmirəm. Divarda niyə şəklin var? Sənin necə qəbir daşın ola bilər? Durğunluq...
Gələ bilmirəm ora. Səni elə görmək istəmirəm. Qəbir daşını görmək istəmirəm.
Sən mənim dostum idin. Uşaqlıqdan bir sürüşkəndə sürüşürdük, restoranlarda zeytinə diş çöpü keçirib şarları partladırdıq, rayonda bir yerdə su gətirmək, keçilərlə məzələnmək. və oturub xəyalların haqda danışmağın, sənin xəyalların...
Tək mənim bildiyim sirlərin...
niyə öldün? Sumqayıtı niyə xaraba etdin mənim üçün? Ora gəlmək istəmirəm. Artıq yalnız sən xatirə deyilsən, sumqayıtın küçələri də xatirədir. Səndən bir xatirə.
Atanın bu yazısını hər görəndə gözlərimi yaşardır:
18 aprel 2018 ildən 15 yaşlı oğlum və dostu itkin düşdü.Dəqiq bilirdik ki,qayıqla dənizə giriblər. Ancaq dövlət bizə inanıb axtarış aparmadı.Öz gücümüzlə çox dərinlərə gedə bilmədik. 37 gündən sonra uşaqları tapdıq. Onlar elə həmin qayığın içində idilər.Ancaq acından və susuzluqdan ölmüşdülər. Səndən sonra dünya bomboş qaldı, oğlum, Yolun düşsə bu dünyaya bir də gəl... mənim qəhrəman,qorxmaz, lakin talesiz oğlum.
(youtube: 
)
)(youtube: )
)