3. Lisey vaxtı sinifdə hamının bir ləqəbi var idi, təbii ki, mən də bundan öz nəsibimi almışdım. Çox dəxlisiz ləqəbləri olan uşaqlar var idi, nə bilim ala "kasıb", "köstəbək", "babış", "əməhı" (zarafatsız bu nə gijdıllaq ləqəbdi, qoymuşdular yetimə), "porsuq", "pinqvin", "dinozaur", "qıllı" və s. Təbii ki hərəsinin öz hekayəsi var. Mən də bu axımdan yan keçməmişdim "taxta" deyirdilər aq. Səbəbi də oydu ki, təzə başlayanda lisey, səhərlər himn üçün sıra düzülüşündə, sırada bir uşağa qayıdıb "taxtabaş" demişdim, bu da elə momentə düşmüşdü ki, tam bir səssizlik çökmüşdü. Sırada hamı gülüşür zad, rüstəm müəllim var idi kayfulla, qayıtdı ki, hanı o taxta* açdşşdldl . Elə də qaldı. ilk başlarda əsəb olurdum, sora gördüm ala mənimki yenə yaxşıdı "ər, arvad" deyə iki sinif yoldaşım var idi, nəm ala birinə hələ "çiçək" deyirdik. Bunlara baxanda özümə təskinlik tapırdım* kskdj . Nə olur olsun, fikirləşirəm ki, akademik dövrümün ən bomba vaxtları lisey dövrüm idi. Sonra bağladılar amınakoduklarım. Yenidən açılması diləyilə