46. Güvənsizlik və Etibar birmənalı olaraq deyirəm çünki başıma gəlib. Deməli bakıdan qayıdırdım rayona çatdım maşından düşdüm telefonu kurtkamın cibinə qoyub taksi axtardım oturdum birazda hava çiskinli idi nəysə tapdım birin oturdum getdik çatdıq qəsəbəyə düşdüm hərşey zənbildə idi olan qalan puluda elə taksiyə vermişdim düşdüm aşağı sağımı solumu əllirəm telefon yoxdu birdən ağlıma taksi gəldi yaşlı daydaya qaça qaça yaxınlaşdım izah elədim bəs telefon qalıb taksidə zəng edim qayıtsın gətirsin üzümə elə baxırdıki elə bil bütün iyrənc əməlləri mən görmüşəm. Razı olmadı bir başqasına orta yaşlı birinə yaxınlaşdım birtəhər yığdım telefon nömrəmi taksi açdı dedi yaxşı qayıram həmin adam nə qədər təşəkkür ettiyimi bilmirəm ama layiq idi. Bu dəmdə o yaşlı adam gəldi mən kənarlaşan kimi səsindən eşitdiyim o olduki "ə birdən işverən zad olar səni zibilə salar qorxmursan? Axşamçağıdı özdə tanımırsan eləmirsən" onu düşünəcək vəziyyətdə deyildim ama telefonu götürəndən sonra ağlıma gəldi bu dediklərim insanlarda güvən etibar qalmayıb ələlxüsusda yaşlılar da