4. Asiya filmlərinin, ani şəkildə hər hansı bir sürü psixologiyasının qurbanı olan filmlərini bir qədər istisna kimi görərək underrated olduğunu düşünürəm. Bu millətlərdən seçilən Rejissorlar arasında isə ən sevdiyim filmlərin banilərindən biri Wong Kar waidir(1958 17iyul). Kaş dünyaya, sevgiyə, həyata onun perspektivindən; sinematoqrafı Christopher doyle-un çəkdiyi versiyada baxa bilsəydim dediyim insandır. Üslubunun özünəməxsusluğu ilə tanınır necə ki, Gaspar Noe erotika və öz narsistliyini filmlərində simvolizə edərək, Wes Anderson rənglərlə, simmetriya ilə harmoniyada olaraq izləyiciyə bunları personal sign olaraq göstərir.
Wongu da Kar-Wai edən detallar vardır. Filmlərin istənilən kadrını gördükdə rəng tonlarının spesifikliyinə əsasən"aha,it's him" deyə bilərsiniz və həmçinin istənilən kadrını götürüb wallpaper olaraq istifadə edə bilərsiniz. Elə bundan yola çıxaraq deyim ki Kinoları sözün həqiqi mənasında axır.. Bu “axış” məqamlarını da özü sadəcə müvəqqəti olaraq kəsir, yəni kinoda sanki mükəmməl kadrın gələcəyini izləyiciyə göstərmək məqsədilə həmin hissəyə slow motionlu keçid qoyur.
Bunu da qəbul edim ki, filmin son hissələri, o tamamlanmış hissiyatını çox zaman verməyəcəkdir, amma no offense xüsusilə bu filmlərdə bunlar məni heç narahat etmir.
Mahnı seçimləri də universaldır, hər düyməyə basıb sağolsun ahah filmdəki main characterlərlə birgə özünüzü də mc kimi xəyal etməyə təşviq edir. Wongun özü də vinyl əvəzi həmin musiqiləri jukeboxla servis edir bizə<3
Filmlərində gözə çarpan digər faktor isə yeməklərdən istifadə edilməsidir(izləyənin gözünə soxub aclıq krizisinə girməyə vadar etməsidir huh)
Hollywood işlərindən tıncıxmısnızsa mütləq nəzər yetirmənizi tövsiyyə edərdim.