101. (baxma: qorxusuzluq)
həyatda qalmağımız üçün önəmli duyğulardan hesab olunsa da heç nədən qorxmadığım günlərə o qədər qayıtmaq istəyirəm ki. uje hər dəfə gəmiynən hansısa limana çatanda ağlayıram ki, bəs dənizlər bitdi. negativ düşüncələr taybatay gəlir. nətər deyəsən anı yaşamaq olmur. uşaq ikən yıxılıb göt baş olduğum yerlərdən sabahısı gün bir də keçirdim, indi yıxılanda soyuyuram, ən əsası qorxuram, getmək istəmirəm. həyatımı bir qutunun içində şaxələndirmək istəmədiyimə görə əlac qalır ki, bir dənə bunlarla mübarizə aparasan. həm qorxu çox güclü bir şeydi. qorxunun gücü ilə edəcəyin ədalətsiz bir işin ömür boyu yaralarını daşıyırsan. nə qədər reallığa qaçıram poxu çıxır. ayqa, relaist ola bilmirəm. bir oyuntək yaşamaq daha maraqlı olmazdımı bu həyatı?

güvənsizliyi, sevgisizliyi, yalnızlığı zadı sikdir elə e, əslində bunlar da böyük problemlərdi ancaq, qorxmaq hər şəyin içinə pox qoyur. sevilməyəcəksən gedib özünü bir uçurumdan atacaqsan, heç kimdən sevgi görə bilməyəcəksən başına silah dayayacaqsan. çünki qorxmursan, bu həyatı mənalandırmağa gücün çatmır. ən poxdan şey budur ki, o güc axtarışına çıxanda qorxu gəlir sənin boğazından yapışır. işte sıçdığımız andır. gücsüz və çarəsiz hiss etmək.