170. Sizi bilmirım mən, uşaq vaxtı bəxtsiz talehsiz biri olmuşam. Atamın ikinci evliliyindən olduğum üçün qardaşlarımla aramda 20 yaş fərq var idi. Onlarda mənə ancaq dava falan öyrədirdi. Nəsə bir vaxt olur ki bunlar bir müddət mənlə maraqlanmır öz uşaqları və s. Bax o günlərdə eləbil başıma hər zibil gəlir də durduq yerə ayağım poxa batır, düz yolda yıxılıram, qonşunun uşağı mən itəliyəndə yıxılır gedir ağzı baka dəyir, bir gijdıllax var idi hələ anası sikdiyim hamı bunu döyəndə nəsə demirdi mən buna nəsə deyəndə anasını çağırırdı. Bizimkilər də ziyalı idi güya onlara tay olmurdu. Həmişə buna üzülürəm, haqlı olduğum belə olsa ailəm qarşı olub həyat qarşı olub mənə.