154. bu mövzuda həm çox dolu, həm çox əsəbi, eyni zamanda da hissizəm. 1 ay olar ki, dostum bu yolu seçərək getdi. dünya dayanıb elə bil, dayanmadan özümə bəs indi nolacaq? deyirəm. özümü fikirləşirəm hə, buna görə də dəhşət əsəbiləşirəm. amma əlimdə deyil, bu yüklə yaşamaq çox çətindi. hörmət eləyə bilmirəm bitirmək istəyinə, qəbullana bilmirəm yoxluğunu. indidən əslində sağ olduğunu, yalan xəbərlər yayıldığını gördüyüm neçə yuxular var. mahnılara qulaq asa bilmirəm artıq. öz tərəfimdən bunlar, onun tərəfindən isə nə var bilmirəm. həqiqətən bu dünyanı, o qədər hələ bilmədiyin hissləri yaşamağa dəyməzdi?

bu hadisədən sonra mövzuyla bağlı, seçdiyi üsulla bağlı hər gün nələrsə axtardım, hələ də axtarıram. sadəcə onu deyə bilərəm ki, bu haqda danışan yaxınlarınıza daha diqqətlə yanaşın, dəyərli olduqlarını daha çox hiss etdirin. amma nəticədə, sizlik nəsə yoxdu. beyninə qoyubsa 5 il də keçsə edirmiş.