13. Mətbəxdə Qardaşımla bir olub anama zarafat etməkdən gözlərimizi bağlayaraq gülməkdən səndələdiyimiz anları heç nəyə dəyişmərəm. Bayaq anamın məhləyə ehsan verəcəyi plovun yanmış qazmağına dair bir o şutka bir mən şutka atıb gülməkdən keçinərkən anam bu zarafatların ortasında qalıb həfif gərginliklə gözlərini yenidən hazırlayacaği qazmaga zilləyib bəzən dözmədən gülürdü.
Atamla olanda vəziyyət fərqli olur. O danışır, biz dinləyirik. Vaxti ilə çəkdiyi Içini sıxan məsələlərdən danışır, bu hadisələrin necə öhdəsindən gəldiyindən söhbət edir. Qardaşımın bunların hamısından xəbəri var. Amma atam bu səfər mənə danışır. O bunlari kimləsə bölüşmür deyə Onun içini tökməyinə icazə verirəm. Bilirəm ki, daim fikirlər içində boğulan zehin üçün yaşayan bədən yoxdur.
Bu hadisələr çox az olur. Çünki yeniyetməliyin o saldırganlığı və bəzən içinə qapanıqlıği , imtahanlar, özümüzə ayırmalı olduğumuz asudə vaxt bizi bir-birimizdən ayırır. Bir-birimizə işi düşən və "hə/yox" cavabı verən ofis işçilərindən fərqsiz oluruq.
Ailə evi sizi yeri gələndə sarıb sarmalayan yer olsa da bir yerdən sonra insan özünü tanımağa o uzaq dağlara-başqa məkanlara keçməlidir.
Elə bu yaxın vaxtlarda da xəritənin o biri tərəfinə gedirəm. Inanıram ki, bu tək qurd bu addımı ataraq içdən daha da böyüyəcək.