699. günlük,
Bu nə hissdir, nədir, baş aça bilmirəm, niyə buraxmır axı məni, niyə hər işi görəndə, hər anımda ağlımın bir ucunda intihar dayanır. iyrənirəm artıq o sözdən, dəhşət dərəcədə. Son qoymaq istəyirəm artıq buna, ya intihar elə, ya da birdəfəlik sikdir elə bu düşüncəni. 1-ci edəcək göt yoxdur, var, əslində, amma durub özümə deyirəm, elə bu? Burda bitməli idi? Qəbullana bilmirəm bu qədər qısa və boş olacağını. Adamı yandıran da potensialını heç uğruna boşa verməkdir, nəysə. Artıq oturub, buna birdəfəlik qərar verməliyəm, Yaşamaq istəyirəm, sikdir həyatımdan, intihar. Siktir. Bir zəhmət.