703. bəzən sağalmağı özümüz bilərəkdən istəmirik, çünki ağrı bizə keçmişi xatırladan yeganə təsəllidir.
niyə belə oldu? niyə başıma bu şeylər gəldi? niyə bu hala düşdüm?

lənətə gəlmiş suallar və bilinməyən cavabları. bunlar deyildi ki, məni hər gün yatmağa qoymayan? neçə gündür ağrılar içində qıvrılıb yata-yata öz-özümə təkrarladığım cümlələrdi bunlar. axır beynimdə qalmasın deyə düşündüm

yox əslində bu da deyil. yanlış bir qərar verdim. 2 gün əvvəl idi, ya haçan idi xatırlamıram. 1 il əvvəl. ordan heç qayıtmamalıydım. o ağrının üstünə bir maqazin mərmini boşaltmalıydım. öldürməyən şey gücləndirir deyirdilər hə? bu şey süründürür.

yox olmalıdır. yox. bunsuz heç nəyin anlamı qalmır. belə düşünəndə həyatda var olmağıma bir təsəlli tapıram. bir nəfər bunları yaşamalıdır axı, elə deyil? məndən əvvəl milyonlarlası, məndən sonra da milyonlarlası. yaşamadığını düşün bir. if not us, then who?

yüzlərləsi. mənə tərəf gəlirlər. çoxalırlar ikiyə ayrılaraq. sarsaq baxışlarını iyrən üzsüz sifətlərində görürəm. sənə baxmaq üçün gözlərə ehtiyacı yoxdu onların. görüntünü, qoxunu yox edə, əngəlləyə bilərsən. amma səsi heç vaxt. səs bilinən-bilinməyən hər cür maneəni keçib milyonlarda bir desibelə qədər davam edir. dinləməyi bacarırsansa, hər səsi eşidirsən.

səs.

elə səslər ki, bəziləri qorxudur. bəziləri diksindirir. bəziləri vahiməyə qərq edir. bəziləri xoşluq hissi gətirir. bəziləri şəhvətə gətirir. bəziləri dəhşətə gətirir. amma hamısı nə isə gətir. səs bir daşıyıcıdır.

insanın səsi onun haqqında çox şey deyir. səslər insanlarda unikaldır. unikal olduğu qədər, hamı səsini dəyişə də bilir. kədərli səs, əsəbi səs, sevincli səs, qorxudan titrəyən səs. hamısının ortaq yönü isə səsin tembridir. saydığım səslərin hamısının kimə aid olduğunu səs tembrindən anlamaq olur. nə qədər dəyişsələr belə.

bir də dialektlər var. həmçinin görünməyən göydələnlər də var. gurultulu bir alqış səsiylə ikinci pərdə açılır və 25-ci kadrı keçərək radiodalğalardan materialist aləmə keçid edərək bütün izləyiciləri güllələyirlər. boş gilizlər isə yenə radiodalğalara dönüşüb geri qayıdır. yenidən emal üçün.

burda silahlar da fərqlidir. eləsi var ki, deyir düşüncə ən böyük silahdır. 20 nəfərlik qrupla mübahisəyə hansı düşüncə gücü gətirə bilər? içki masasındakılar bunu edə bilər bəli.

içkili səs həmçinin.
bir də xəstənin öskürəklə qarışıq çıxan səsi. artıq bu beynimdə dalğalanmır, birbaşa sanki mənəm.

və musiqi. musiqi anlıqdır. ölümsüz əsərlər milyonlarca il boyu yaddan çıxmasa da biri onu radiodan açmadıqca yaşanıla bilməz. pul qazanmaq kimi axmaq bir şeyə alət edilməyəcək qədər müqəddəs bir ritualdır bu.

həmçinin içki içmək. musiqi ruhun qidası deyil, sərxoşluğudur.

bunu boş ver, bura mən gəlməmişəm, özü özünə oldu hamısı. və sən, qarşımda duran ağrı, səni elə nişanlamışam ki, minlərlə kilometr uzağa qaçsan belə, uzaqdan bu nişanın işığı sənin gözümdən qaçmağına imkan verməyəcək. mən səni həmişə izləyəcəm. sən də baxışlarını üstündə hiss edəcəksən həmişə.
bir yanlış etdikdə daha da tökəzləyəcəksən, yerə üzüqoylu düşəndə, ənsə kökündən gələn səslə bir giliz yerdə cingildəyib, bir mərmi boynunu deşəcək. geriyə isə barıt iyi, tüstüsü və onlarla metr uzağa sonsuz azalan desibel və məsafə ilə yayılan, amma heç vaxt itməyəcək olan bir səs dalğası qalacaq. yadında saxla, səsdən qaça bilməzsən, necə ki, mən qaça bilmirəm.