7. #374939

...theeyeschico onları öz evində gizlətmişdi. bu hərəkətini niyə etdiyini özü də bilmirdi. ona görə bu sadəcə edilməsi anlıq olaraq gərəkən bir şey idi və o da etmişdi. quldur dəstəsinə öz evinin qapısını açmışdı, indi isə qabla bir yerdə onlara baxırdılar. theeyeschico əlini belinin arxasında gizlədərək m1887-sini bərk-bərk sıxmışdı. digər əlinin biləyi isə masanın altındakı stolu sıxmaqdan ağappaq olmuşdu. ortalıqda ölüm sükutu hayqırırdı.

ev o qədər də böyük deyildi. nəticədə evdə 2 nəfər yaşayırdı. lakin həyətdə böyük bir tövlə, üzbəüzündə bütün qəsəbə ətrafını dolaşan arxın uzantısı, arxa tərəfdə isə toyuqlar üçün hin vardı. həyətin girişində təkərinin biri bəlkə 20 ildən çoxdur yerdə yatan, alt tərəfi çoban iti co və 2 balası üçün əbədi məskən olmuşdu.

barracuda pəncərədən- pərdənin arxasından bu məhsun görünümlü həyəti izləyərkən qəfildən üzünü arxaya- theeyeschicoya çevirdi
- çox qalmayacağıq
+ çox qalmayacaqsınız- deyə theeyeschico dodağının altında mırıldandı.
- çox qalmayacağıq, hava qaralan kimi buradan gedirik. bizi ələ vermədiyiniz üçün minnətdarıq- deyib cibindən 100 dollar çıxardı.
+ pul lazım deyil, sadəcə evdən çölə çıxmayın, digər insanların- əsas da aynalıların -burada olduğunuzu bilməməsini nəzərə alın, digər heç nə lazım deyil
barracuda onu dinləmədi, pulu fermerin önlüyünün qarın cibinə sərt əlləri ilə basışdırıb, çiyninə vurdu.
+ adınız nədir, kimsiniz, niyə sizi axtarırlar, bilmək olar?-"lənət olsun çox axmaqca sual verdim"deyə beynində özü özünə əsəbləşdi theeyeschico.
- bizi tanımaq istəyirsən? deyə hərtərəfli insan bir qaşını yuxarı qaldırdı. "bizi tanımaq istəyirsənsə şerifin ofisinin önünə get. orada hamımızın şəklinin, üstündə müvafiq dəyər və gördüyümüz işlərin bir siyahısını görəcəksən. tərcümeyi hal kimidir elə deyil? ya da siz nə deyirdiniz, özkeçmiş. hər nəysə, çox gözəl bir şirkətə baş vurmaq olar bununla. məsələn, viski zavodları həmişə bizim kimi vakantirlər axtarır. nə üçün? öz karvanlarını, mallarını bir yerdən başqa yerə köçürərkən qorumaq üçün, ha-ha-ha" deyə hərtərəfli gülməyə başladı istehza ilə. əslində heç onun tərzi deyildi, amma son olanlar onun əsəblərini çox gərmişdi.
+ anladım- deyə theeyeschico cavab verdi və otaqdan yeyin addımlarla çıxmağa çalışdı. bu anda bir əl onun çiyninə vurdu
- hey, qoca- bu barracuda idi- ümid edirəm yanlış bir şey keçirmirsən beynindən. bizi tanıdığını da çox yaxşı bilirik, ofisin qarşısındakı elanları da, üstündəki rəqəmləri də sən çox yaxşı bilirsən. ağılsızcasına bir hərəkət tutma.
theeyeschico ağzını açmamışdı ki, haillucifer barracudanın sol əlini arxasına qatladı, dizinin arxasına bir təpik atıb biləyini kürəyinə doğru burdu.
- deyəsən başın xarab olub? etsəydi bunu indiyə 2 dəfə etmişdi. onun kimi qoca deyilsən, amma bir cavan kimi də quşbeyinsən!- deyə səsini qaldırdı. arxadan çıkkıltı səsi eşidildi
- ikiniz də oturun yerinizə! - deyə hərtərəflinin qalın səsi eşidildi. ikisi də bir-birindən aralandılar. barracuda yenə şkafdakı içkilərə, haillucifer isə divardakı işləmənin naxışlarına gözlərini zillədi. sanki o ziqzaq formada vurulmuş naxışlarda, onların davamı kimi divarda yaranmış çatlarda nəsə oxuyur, dilinin altında mızıldanırdı, amma hər kəs onu eşidə bilməyəcək qədər məşğul və gərgin idi.

tombstoneda mızıldanmalara hər kəs kar idi

hərtərəfli theeyeschicoya üzünü çevirib başı ilə çıxmasını işarə etdi. hailluciferlə barracudanı burdan çıxana kimi nə bir-birilə nə də theeyeschico və qabla konfliktə girməmək üzrə tənbehlədi. özü isə yarı açılmış bir həsir palazın üstünə uzanıb ayaqlarını bir-birinin üstünə aşıraraq yuxuya getdi.

-bu da hər dəfəsində liderlik qaxmaya adamın başının üstünə - deyə barracuda onun yuxuya getdiyindən əmin olduqdan sonra deyinməyə başladı- mariyanı öldürdüyü bəs deyilmiş kimi, indi də corneliusun ölümünə səbəb oldu. üstəlik atlarımızı da itirmişik- nə əlaqəsi olduğunu özü də bilməsə də ağzından bu son cümlə çıxdı və susdu.
- atını yaxşı təlim edə bilməyən kovboy? hahahaha! - deyə haillucifer pəncərədən həyətə baxıb başı ilə həyəti göstərdi. haillin yam-yam adlı ağlı-qaralı atı həyətdə idi. barracuda baxıb köks ötürdü.

yam-yam. yam-yam hailin 16 yaşındaykən atasının ona hədiyyə etdiyi bir ingilis atı idi. qiyməti min dollarlarla ölçülərdi. hail qrupun digər üzvləri kimi heçlikdən gəlməmişdi. siqaret zavodu işlədən atasının bütün malını oğluna buraxaraq ölməsi üzərinə hail qapını astanasından qopardacaq dərəcədə möhkəm çırpıb oranı birdəfəlik tərk eləmişdi. təsadüf əsəri tanış olduğu cornelius fudgeun fikirləri onu sehrləmiş, onun arxasınca təpələri aşaraq at çapmışdı. grammar.nazi ilə üz-üzə görüşmüş, hər şeydən əmin olduqdan sonra bu ucube qrupla birlikdə davam etməyi qərarlaşdırmışdı.

barracuda yenidən- nə olsun ki, o şərəfsizlər keçən həftə mənim atımı öldürdülər. bunu ki sən özün bilirsən. xallının məni bir qolumdan sürüyərək sizin yanınıza gətirdiyi günü unutmusuz? hə, nolsun ki?!- deyə hiddətləndi.
haillucifer ona fikir vermədi. bu tütün və spirt qoxulu adam ona heç önəmli gəlmir, fikirlərini heç ciddiyə almırdı. çöldəki yam-yama baxarkən ayaqüstündə onu da yuxu tutdu və yatdığından heç özünün də xəbəri olmadı.

(barracuda.) qrupun ən qəddar, amma ən köhnə üzvlərindən birisiydi. ləqəb olaraq bir çoxları ayı deyirdi ona. ləqəbini ayı kimi enli çiyinlərindən və 20 yaşındaykən kanyonun dibində güləşib boğduğu, dərisini soyub çiyninə keçirdiyi ayı dərisindən alırdı. dediyinə görə uşaq vaxtı ana südü yerinə ona ayı südü də içirirlərmiş. qərbdə şaiyələr küləkdən daha tez yayılır dostum. hər kəs buna eləcə inanmaqla kifayətlənmişdi. dust ridersdan hər kəs ehtiyat edirdi.

ümumiyyətlə bu dust riders deyilən özlərini ədalət keşikçiləri adlandıran, əslində isə ortalığı alt-üst edib bir neçə polis və banker öldürən uğursuz qruplaşmanın tarixi nəydi? nəyə xidmət edirdi və nə istəyirdi bu adamlar? bunu heç kəs bilmirdi. bilmələrinə gərək də yox idi heç. çünki onlar getdikləri hər yerə uğursuzluq gətirir, ətraflarına ölüm saçırdılar. heç kim də maraqlanmamışdı. bir neçə ağılsız macəraçı və bir nəfər kəllə ovçusu xaric!

dasein. dasein zərif idi, kövrək idi. qəlbi tez qırılırdı. amma biləyi, iradəsi və ağlı ilə bağlı bunları demək əbəs idi. təkcə ona görə yox ki, döyüşkən idi, ya da gözüqara bir silahsaz idi, atını ayaqüstə çapsa belə bu sözləri ona heç kim deməyəcəkdi. daseinin həlim görünüşünə rəğmən uzun illər əvvəl ondan bütün əyalət, hətta uzaq yukatan yazımadasına kimi adını eşitmək insanları təşvişə salırdı. dasein köhnə bir stardust üzvü idi. star dustun qurucularından idi. star dustın fikir atası idi. grammar.nazinin balaca qardaşı idi.

sonra nazi ilə aralarında bir şeylər yanlış getmiş, o da canından çox sevdiyi qrupu tərk etmişdi. ən azından hekayənin bilinən tərəfi bu idi. bilinməyən tərəfi isə grammar.nazidə və daseinin günəş yansıması açıq qəhvəyi gözlərində idi. hal-hazırda isə bu gözlər tombstone küçələrində 4 cəhənnəm atlısından geriyə qalan 3 muşketyoru axtarmaqla məşğul idi.

ayğırlar prospekti. buradan keçməyiblər... məzarlıq. burada da deyil... hardadı axı bu şərəfsizlər?! ora gedim... buraya da dönməyiblər. bəs siz? 3 nəfər uzun kovboy görmədiz? yox? korsuz? nə olub? bütün qəsəbədə niyə hamı axmaqdır? heç kim görməyib? silahım hanı? dayan. siz kimsiz? öldürəcəm səni! və qaranlıq...

daseini ara küçədə haqlayan barracuda idi. saat 9-u keçirdi. barracuda soyduğu heyvan dərilərindən birini çiyninə atıb küçədə gəzirdi. həmin an xain dasein qarşısına çıxmışdı. onu bir bidon imişcəsinə yerə devirə bilmişdi. alnına gülləni boşaltmaq üçün səbrsizlənirdi, amma burnuna bir naşatır spirtli dəsmal basaraq huşunu əlindən almışdı. indi çiynində theeyeschiconun tövləsinin samanlığına uzatmışdı. əlləri, ayaqları bağlı. çılpaq. ayaqqabısını belə əlindən almışdı. beləcə qaçmasına əngəl olmağı umurdu. evə girdi. hailluciferin və hərtərəflinin onu gözlədiyini gördü. hail hələ də pəncərədən atına baxırdı, hərtərəfli isə qaşlarını çatmış barracudadan məntiqli bir açıqlama gözləyirdi. barracuda əli ilə onun gəlməsini işarə etdi, birlikdə tövləyə qayıtdılar. daseinin yerdə uzanmış huşsuz bədənini görən hərtərəfli hirsini gizləyə bilmədi, əlindəki revolveri çıxarıb 2 tur fırladı, amma sonda dözməyib qundağı ilə daseinin kürəyinə vurmaqla yetindi. amma bu da ürəyini soyutmadı, təpiklədi, söydü, tüpürdü. barracuda sonda onu da huşsuzlaşdırmağı düşünürdü, yoxsa dasein öləcəkdi. amma dayandı hərtərəfli.
qayıtdılar.
theeyeschico olanları uzaqdan görmüşdü. gördüyü şey qəsəbənin sevilən dəliqanlısının bu heyvanlar tərəfindən işgəncəyə uğraması, sonda isə huşsuz yerdə yatması idi. amma gördüklərini unutdu bir anlıq. yaba ilə samanları dəstələməyə geri döndü.

bir neçə saat sonra, saat 12 olmamış hərtərəfli, haillucifer, barracuda onun yanına gələrək vidalaşdılar. ona çox təşəkkür edib, yola çıxmağa hazırlaşırdılar. daseini də atın arxasına bağlayıb arxalarınca sürümək üzərə yola çıxdılar. theeyeschico mənzərə qarşısında hüzünlənməkdən əlavə hiddətlənmişdi də. yumruğunu sıxmışdı ki, qab ona yaxınlaşıb belini qucaqladı, boynundan öpdü. onu sakitləşdirdi.
- yenə əhliləşdirdin məni.
+ iş başındaykən mənə əhlil heyvan lazımdır. vəhşiliyin yataqda lazım- deyib əlindən dartaraq arxasınca çəkdi. theeyeschico isə başını son dəfə gedənlərə çevirib, ardından evə tələsdi.

...

- həə, axmaq xain. axmaq şair. axmaq yazar. hər nə zibilsənsə artıq. o romantikliyin olmasaydı indi cornelius da, mariya da, itirdiyimiz onlarla yoldaşımız da, hamısı yanımızda olardı. heç ürəyin sızlanmadı? heç mi düşünmədin? heç ağlına da gəlmədi? bir gün sənin bizi yox, bizim səni tapacağımız. özü də harda, tombstoneda. sən axmaqsan? sən oatmana getdin? telsizçini öldürən sən idin? gördün onu?* yazar burada dmitry gluxovskinin metro 2035 romanından bir sitat gətirir . onu öldürdülər. bizim son qalamız idi. o telsizçi. pufpuf. sən onu öldürdün. sən! biz heç bilirsən neçə aydır ondan xəbər gözləyirdik? amma sən bizim son ümidimizin beyninə bir gülləni sıxdın. o qızıldərili ifritəsini minlərlə mutantın arasından axtarıb tapmaq daş çaxmaq ləqəbli torresin ağzından onunla bağlı söz almaq bilirsən bizim neçə ilimizi aldı? qızıldərili dirəniş güclərinin başındakı adamı sırf biz onun üçün boğazlayıb gətirdik, halbuki özünə yaxınlaşsaymışıq da olarmış. adam sənin dostun imiş. nazidən belə gizlətmisən bu məsələni. yoxsa sən... ta o vaxtdan bizə xəyanət edirdin, hə?

deyə barracuda qışqıra qışqıra daseini sözlər yağmuruna tutur, dasein tökəzləyərək arxadan atın quyruğuna bağlı əllərlə yeriməyə çalışır, hərtərəfli dodağının altında mahnı oxuyur, haillucifer isə hələ də gözüaçıq formada at belində yatırdı.

daseinin isə sanki heç nədən xəbəri yoxdu. naşatırın təsiri hələ də tam getməmişdi, amma dizləri ağrıyır, açıq bədəni üşüyür, özünün isə ürəyi bulanırdı.
- o kan-kanları bir də görəydim. içkimi içə-içə baxırdım. soldakı. nəydi adı??? unutdum adını. A... Ar... Are... nə idi axı adı? yadımdan çıxmır. of. qırmızı pomadası, uzun, incə əlləri. heç cürə unuda bilməyəcəyəm yəqin ki. onunla evlənməli idim... nə? kimdi mənlə?
+ sənlə deyiləm mən? hara baxırsan? yuxarıda heç nə yoxdur. buradan cəhənnəmə gedirik. sənin qardaşın səni dar ağacından qurtarsa belə, mən səni parça-parça edəcəyəm. dərini də soyub öz kolleksiyama qatacağam. eşidirsən məni?
- ilahi... geyimi. qırmızı don. qırmızı don, qırmızı ayaqqabı xaric nəyi var idi? nəyi. nəyi axı?
+ boğazından başlayıb, ayaqlarına kimi soyacağam!
- kapronu da vardı. o da kırmızı idi. alt paltarı da qırmızı idi. kaş ki, onunla yatardım
+ başını isə daşla əzib beynini öz itlərimə yedirdəcəyəm!
- amma görəsən məni qəbul edərdi ki? məncə edərdi...
+ itlərim sənin qanını içəcəklər. anlayırsan məni? heyyy!!!
- hər gün baxışırdıq nəticədə.

bu dəmdə başına gələn bir qamçı sanki daseinə deyil, bir başa düşündüyü qıza- aresə vurulmuş kimi hiddətləndi. taqətdən düşmüş olmasına baxmayaraq barracudanın üstünə şığıdı, amma gələn ikinci qamçı onu yerinə oturtdu. 3-cü. 4-cü. 5-ci. hər qamçıdan sonra biri daha. dasein bunun sonsuza qədər davam edəcəyini düşünürdü. yol da bitmirdi.

qaranlıq... göydə milyonlarla ulduz. ona bir anlıq elə gəldi ki, ilk dəfədir bu ulduzları görür. özü də bu qədər yaxından. bəlkə ölmüşdü?
budur. bir mələk gəlir. çox gözəldir. qaşlarının altında qara gözləri boyunca qara sürmə, göz qapaqlarının birləşdiyi 2 kənardan üst dodağına doğru bir xətt. bu deyəsən savaş mələyi idi. qara dodaqlar. uzun boyunluq, yaxanın ordasından qurşağacan davam edən yarıqda ağ rəngli bədəni çöldə, üstdə isə iki döş sanki qaçmaq istəyirmişlər kimi yuxarı, aşağı çırpınır. qara köhlən belində qara geyimdə ağ mələk* yazar burada anna sewellə istinad edir çapır. bu deyəsən bir mələk deyildi. ifrit? savaş ifriti? ölüm! bir səs! xışıltı və takkıltı.

dasein üzüqoylu yerə yıxıldı. düşünməyə vaxtı çox olmuşdu. amma heç vaxt ölümünün hansı formada olacağını düşünməmişdi. beləcə öləcəkdi. dəyərsiz bir yerdə, dəyərsizcəsinə. dəyərsiz bir mərmi ilə. daseinin hekayəsini bir çoxları bilməyəcəkdi. heç biz də bilməyəcəyik. əgər ona açıqlamayıbsa, nazi də bilməyəcəkdi. vuran kim idi, heç özü də bilmədi. tək yadında qalıb, gözünün önündən keçən şey, onun son anda kimliyini xatırladığı ölüm mələyinin kimliyi idi. pufpuf

üçlü cəld silahına davranıb ölüm mələyini, ya da ifritini atdan saldılar. çiynindən və dizindən yaralanmışdı. güllələr yumşaq əti sıyırıb keçmişdilər. olan isə pufpufun atı süpürgəyə olmuşdu. atın bir gözündən yaşlar gəlirdi. onu vuran haillucifer olmuşdu. haillucifer. at öldürmüşdü. at. bu ləkəydi. səhv idi. bağışlanılmaz səhv idi. hailin özü üçün... o ki atları çox sevirdi.

atdan yıxılan pufpuf güclə də olsa ayağa qalxdı.
-dayanın! deyə qışqırdı- mənəm, pufpuf. siz məni öldü bilirsiniz. sağam, burdayam!

hərtərəfli bir müddət gözünü ona zillədikdən sonra pufpufu tanıdı. dəyişmişdi. amma bu xarici bir dəyişiklik deyildi. onun bildiyi pufpuf silahı sevməz, telsizi ilə ortalıqda dolanan sakit birisi idi. indi isə belə bir möhtəşəm giriş etmişdi

-harda idin sən?! 6 aydır yoxsan, səni öldürməmişdilər? dasein öldürmüşdü hətta səni. nə oldu? niyə burdasan?!
+ yoxsa sən pufpufun ruhusan mı?- deyə barracuda əlini başının arasına alaraq qorxudan dəli kimi qışqırmağa başladı - o bizi tapdı. əlindən radiosunu alıb zorla silah verdik, o silahla da can verdi və qisas almağa gəlib!- deyə dəli kimi vurnuxdu.

- yox-yox. mənəm, pufpuf. dasein məni ödürmüşdü düzdür. məni düz şah damarımdan vurdu- deyə yaxasını qaldırıb boğazındakı mərmi izini göstərdi. - amma mən ölmədim. mən hinduyam. ağ rəngli yeganə qızıldərili! məni öldürmək asan deyil.- deyə gülümsədi. həqiqətən də eləydi.

hinduların özünəxas ölümlə yaşam cizgiləri vardı. bir hindu ölmək istəmədikcə ölməzdi deyirdilər oralarda.
- vuruldum. sonra getdilər. mən isə həyata sarıldım. əllərimlə yapışdım ruhuma, dırnaqlarımla özümə çəkdim. dişlərimlə yapışdım ondan. ona görə də ölmədim.
+ bəs necə səndən xəbər tutmadılar?
- o vaxtdan bəridir gizlənirəm. margarita adı ilə. mən əslində margaritayam. məni belə də çağırın. - deyə qışqırdı - və bu lənətə gəlmiş ayağımı sarmaq üçün bez verin. qanaxmanı dayandırmasanız, bu dəfə həyata yapışa bilməyəcəm. siz baxarkən olmaz- deyə gülümsədi.
+ daseini niyə vurdun? o bizə lazım idi!
- birinci o məni vurdu. mən də əvəzini qaytardım. mən şüşə olmuşam hərtərəfli, məni qırsan səni kəsərəm!- deyə margarita çox özündənrazı bir cavab verdi.
+ naziyə özün cavab verərsən. onu tuta bilmək üçün bilirsən biz nə qədər əlləşmişdik? 2 yoldaşımızın, mariya ilə corneliusun ölümünə səbəb oldu o.
- və pufpufun...- deyə mızıldandı margarita- amma görünən odur ki, məni çoxdan unutmusunuz. mən sizinlə gəlməyəcəyəm, sadəcə yaramı bağlayın, məni at ala biləcəyim bir yerə aparın, başqa heç nə lazım deyil.
+ bir halda ki, bizləsən, gedək düşərgəyə. həm də dincəlməlisən, yaraların cəhənnəm atəşi kimi istidir- deyə margaritanın yaralarını sarıya-sarıya haillucifer cavab verdi.
- nə etmək olar- deyə margarita yenə mızıldandı. çətinliklə də olsa hailluciferin tərkinə oturub yola 3lü qrupla davam etməyə başladı.

daseinin isə cansız və lüt bədəni barracudanın tərkindən üzüaşağı sallanırdı. arxaları ilə sürümək istəmədi, artıq o yetərincə çəkmişdi.

saat 6 olmağa hazırlaşırdı. geniş texas çöllərini günəş şərqdən doğan ilk şüaları ilə yalayırdı. 3 at belində 4 canlı, 1 ölü 5 nəfər təpə boyunca seyr edirdilər. qarşıdan təpənin kölgəsində qalan düşərgə uzanırdı. bura içində 500 nəfərin yaşadığı, durmadan səyahət etdikləri star dust düşərgəsiydi. düşərgə şəfəqin ilk işıqları ilə arı yuvası kimi uğuldayır, tez-tez dəmir qab-qacaq, alov, taxta, çaxmaq səsləri gəlirdi. çadırların yanından keçdikcə səslər bir-birindən ayrılır, bəzilərindən xorultu, bəzilərindən əsnəmə, yeni evlənmiş ikilinin çadırından inilti, bəzilərindən söhbət edən iki nəfər səsi gəlirdi. düşərgədə uşaqlar da vardı. amma səhər 6-da heç biri ortalıqda görünmürdü.

həkim çadırının yanından keçəndə dayandılar. haillucifer margaritanın çiynindən qaldıraraq topallayaraq çadıra girməyinə kömək etməyə çalışdı. hərtərəfli və barracuda isə silah yüklərini cəbbəxana çadırına daşıyıb, ardından daseinin meyitini grammar.nazinin çadırının önünə atdılar. özləri isə çoxdan öz çadırlarına çəkilib son 24 saatın bütün stressini atmağa və dincəlməyə çalışırdılar. 15 dəqiqə sonra barracuda ayı postu qarışıq yatarkən, hərtərəfli səssizcə ağlayırdı. nazinin isə olanlardan xəbər tutması yarım saatı çəkmədi.

çadırın tentini yana çəkdi, ayağını yerə atanda yumşaq bir şeyə dəydi. "dünən ovladığım donuzdur yəqin, depoya daşımağı unutmuşam, amma niyə bu vaxta qədər burda qalıb görəsən?" deyə başını qaşıya-qaşıya əl-üzünə su vurmaq üçün düşərgənin sonuna doğru getdi. geri qayıdanda düşərgədə çaxnaşma düşdüyünü sezdi. əlinə umarexini* 19-cu əsrdə smith & wesson şirkəti tərəfindən istehsal olunan geniş yayılmış revolver alıb cəld şəkildə düşərgənin mərkəzinə getdi.

mərkəzdəki atəşin yanında dasein üstündə köhnə həsir parçası atılmış şəkildə uzanırdı. alovun dilləri daseinin göz qapaqlarını aralayıb içərisində parlamaq istəyir, daseinin donuqluğu, cansızlığı buna icazə vermirdi. nazi hər an onun gözlərinin açılacağını düşünürdü. çaşqınlıqdan nə edəcəyini bilmədi, revolveri əlinə alıb bir saniyədə 3 dəfə daseinin cansız bədəninə atəş açdı. qurşağından, böyründən və çiynindən.

həkim çadırında margaritaya baxan adını həkim qoyduqları qızıldərili təbibi civanpərçimi və adaçayı məlhəmini yaraya sürtüb yaranı təmizləmiş, təmiz sarğı ilə möhkəm bağlamışdı. özünə isə yenə bilmədiyi otlardan məhlul verib içməsini və təcili yatmasını demişdi. margarita buna əməl edəcəkdi? təbii ki yox. bütün bu qızıldərili cəfəngiyatlarından sıxılmışdı. amma işə yaramadığı da deyilə bilməzdi. özünü daha rahat hiss edirdi.

hailluciferə dönüb, daseinlə birlikdə onu kimin güllələdiyinin adını verəcəkdi ki, son çadırı döndükdən sonra nazinin daseinə açdığı atəşin səsini eşitdi. səsə doğru qaçmaq istəsə də dizindəki yara buna əngəl oldu. hailluciferlə birlikdə düşərgənin mərkəzinə doğru yol aldı.

hərtərəfli yerindən dik atılmış, barracuda isə ayı kimi yatmışdı. nazinin həmin an yanında olan peanutbutter əlindən silahı almış, nazi isə yenə çaşqınlıqdan onu bir yumruqla yerə salmışdı. üzr istəməyi belə unutmuşdu. silahı yenidən əlinə alıb, sanki dasein ona qarşı atəş açacaqmış kimi, alnına, margaritanın- ya da pufpufun- deşik açdığı yerə soxmağa çalışıb daseinə qışqırırdı;
- nə oldu da getdin. nələr deyib getdin? indi gəlib heç nə demirsən hə? bizə xəyanət mi etdin, bizi daha da irəlilətdin? mən nə anladım bu işdən? indi də ölüb bura gəlmisən. kim öldürdü səni? kim gətirdi?! kim qoyub bu cəsədi bura?!- deyə ətrafdakılara üzünü çevirdi.

- mən öldürdüm! deyə haillucifer özünü qabağa atdı. anlaşılan margaritanın atını öldürməyində hələ də təqsirkar hiss edirdi özünü.

grammar.nazi silahını hailluciferin alnına doğruldub yaşlı gözlərini yumdu...