314. Hardasa 10 gündür ki, ev əhli şəhərdədir. Mən də rayonda tək qalıram. Kötük ev olduğu üçün evimiz həmişə gəlişli gedişli olub və buna görə birdən birə belə səssizlik çökəndə adam birtəhər olur. işə gedib evə gəlirəm, baxıram ev səssizlikdir, sanki insan yaşamayıb heç. Normalda çox da duyğusal biri deyiləm amma özümdən asılı deyil, pis oluram. Hələ ilk 2-3 gün işdən çıxıb evə getmək istəmirdim. indi düşünürəm ki, gör valideyinlərini itirən insanlar nələr yaşayırlar, nə hisslər keçirirlər. Bəlkə də ailəsini və qohumlarını sevməyən yazarlar üçün bu yazdığım şeylər qəribə gələ bilər, bilmirəm. idris Koçovalının da dediyi kimi "Ailə hər şeydir"