715. uzun müddətdir diqqətimi heçnəyə toplaya bilmirəm. bunu da yazıram ki, heç olmasa diqqətimi toplaya bilim. yarım qalmasa yaxşıdı. mesajlara cavab yaza bilmirəm. zənglərə onsuz da cavab vermirdim heç vaxt. işimdən çoxdandır ayrılandan email belə yaza bilmirəm. əvvəllər üstündə işlədiyim nə qədər proyekt olurdu, indi evdən çıxanda ayaqqabı geyinməyi unuduram. evdən çıxmaq demişkən, çıxmıram çölə. çıxanda da hara getdiyimi unuduram. yatmaq hələ ki qaçış yoludur və bəzən istədiyim yerdə ola bilirəm. çünki yatarkən keçmişdən sevdiyim xatirələri təkrar-təkrar beynimdə fırladıram. bəzən yuxuda fərqli davamını görürəm. görmək demişkən, əvvəl otağımda otuz nəfər birlikdə yatırdı indi heç kimi görmək istəmirəm ya görə bilmirəm. gələcəyi də görə bilmirəm. ya da görəmək istəmirsən çünki bəzi şeylər riyazi olaraq heç vaxt mümkün olmayacaq artıq. normal olaraq da fərd reallıqdan qaçır. qaçır demişkən yaddaşım daimi olaraq harasa qaçır. saxlaya da bilmirsən, başına dəyən yad daş kimi. bu qədər qeyri-sabit olmağımı içki və hedonist istəklərimə borcluyam sağolsunlar. ama onlar da olmasa nes*krem bu həyatı. s*kerim demişkən, allah-kerimdir.