11. Qorxuram ki, bir gün biri gəlib məni bıçaqlayar və başımı qaldırıb üzünə yaxın gəlib deyəm ki, "dayan, sənin uşaqlıq travmaların var və bütün hamısı buna görədir"
Bu tragikomediyanı daha teatral şəkildə ifadə etsəm,
Bıçağı ürəyimə saplayarkən gözlərinə baxıb dedim:
"Nəhayət! Nəhayət! Məni bıçaqladın, bəs Travmalarına qalib gələ bilmədin deyə sən güzgü misalı məni bıçaqlamaqla özünü bıçaqladığını görmürsən mi? Sən onunla savaşa bilməyib ona təslim olduğunu görmürsən mi? Budur, travmaların qanımla qidalanır, sənsə hədəfini mən seçərək getdikcə məğlub olursan."
Əlinin içi ilə bıçağı ürəyimə doğru yavaş-yavaş qeyri-iradi yarı ağlaq, yarı əsəbi şəkildə itələdiyini gördükdə əlimi biləyinə zərifcə sararaq gülümsədim:
"Görəsən, səni nə belə incitdi? Uşaqlıqda itirdiyin o oyuncaq yoxsa səni dinləməyən valideynlərin?"
Donuq halda anlıq fikrə getdi. Çaşqınlığından istifadə edib tez bıçağı ürəyimdən çıxarıb əlindən sıyıraraq uçuruma atdım. Bıçaq qayalıqlara dəyə-dəyə hər çıxan yankılı səsdə gözləri bərəlmiş şəkildə məndən sağ yana baxaraq diksinirdi.

"Hər kəs səni incitdi, mən bunu başa düşürəm. Amma bil ki, az əvvəl bıçaq ürəyimdəydi, amma travmalar hələ də sənin zehninin içində .. Bıçaqla məni öldürəcəyinə öz travmalarınla döyüş. Çünki əsl canavar oradadır" deyər əli gicgahındaymışcasına son nəfəsini verər və al qana qərq olar.

Etiraf etmək lazımdırsa, mən özümü insanlara soyuqqanlı olaraq təqdim edirəm. Eləyəm də bir cəhət..Lakin empatiya yaratmağa çalışdığımdan bu bəzən məni tükədir. Sanki başqalarının ağrılarını anlamağa çalışaraq özümdən itirirəm. Özüm 2-ci planda qalıram. Oysa bu balans düzgün qurulmalıdır. Əks halda günün sonunda insana nifrət və əsəbdən başqa heç nə qalmır. Həyat səndən aldığını sənə geri qaytarır. Pis ya da yaxşı. Ən doğrusu o olar ki, olgunluğun verdiyi bacarıqla hisslərə hakim olub idarə etməli və onu bir-birindən seçə bilməyi özünə aşılayasan. Özünün yarasını sarıya bilmədiyin üçün başqalarını sarımaq, eyni zamanda səninlə vaxti ilə empatiya etməyən valideynlərinə görə psixologiya yönümlü olmaq da düz deyil. Bu sanki həyatın iplərini vaxti ilə sənə edilmiş haqsızlığın üzərinə cəzaya bulanmış o əcəl şərbətini içməyə bənzəyir. Əvvəla özünüzü, daha sonra həyatı sevin. Sərhədləri bilin, bilin ki, bu sonradan sizə içəri saldığınız insanları bir də çıxartmağa çalışaraq ruhi yorğunluq verməsin. Belə!
Müalicə alsınlar la!^^