739. Burda yazılan hər entry-nin saysız puzzle parçalarından yığılmış böyük bir rəsm olduğunu düşünsəm hamınızdan bir parça götürməklə həm özümkünü həm də sizinkiləri də yığa bilərəmmiş kimi gəlir. Hansı ki, bu puzzle parçalarının hərəsi bir uyğunsuzluq, güclü hiss etmək, qüssəyə səbəbiyyət, xoş bir hiss, kədərli xatirə, böyük uğur və s. və s. hərəsindən biraz-biraz dadmış sizdən fərqsiz amma bir o qədər də özəl hiss etdirmək qərarına gəlib məndəki beyin bu aralar.

Böyük bir saatın kiçik detalı.

Hər şeydə kiçik detal olmaq qoyur adama bəzən, bu qədər massiv ego məndə hardandı görəsən, niyə sadəcə bağda əkdiyim pomidor kimi ola bilmirəm deyə düşünürəm. çoxmu fikrim dağınıqdı? bəlkə trayektoriyadan geridönülməz şəkildə kənarlaşmışam? Vətəndaş olmaq, ölkə deyilən soxduğumun saatında kiçik çarx, ölkə olmaq, dünya deyilən soxduğumun saatında kiçik çarx, dünya olmaq, günəş sistemi deyilən soxduğumun saatında kiçik çarx, günəş sistemi olmaq, süd yolu deyilən soxduğumun qalaktik saatında kiçik çarx, qalaktika olmaq, kainat deyilən soxduğumun saatında kiçik çarx. Ən pisi də bilmirəm kainatdan o tərəfə nə var, Soxduğumun heçnəyi? Adi insanam, başımı qaldıranda gördüyüm mavi səma, mənim üçün əbədiyyətdə kifayət bir sərhəd idi məncə. Niyə bu qədər şeyi öyrənib qəlbimi də kirlədimki deyə düşünmürəm deyil. Fernando Pessoa-nın dediyi kimi "aynanı icad edən, insan ürəyini geridönülməz şəkildə zəhərləmişdir, insan öz üzünü təbiət icazə verdikcə görməli idi"

Hələ bu qədər kirin içində bir də günümüzün zibilxanası var, dəyər anlayışım təmamilə məhv olub gedir. iş yoldaşım heçkəsə gərəyindən artıq dəyər vermə dedi bugün, demək istədim ki, "ay gijdıllağ, güya nəyə yetəri qədər dəyər verirəmki, bare minimuma çatmaq üçün ələk-vələk oluram bəlkə az qala". Deyə bilmədim, yaşı çox idi, məndən nə az nə çox 14 il, səhər 5110 dəfə mənimkindən daha artıq açılan göz, nəysəki buna hörmət etdim o an. Məni saxlayan kim idiki, bayaqki düşüncələrin sahibi beyin? Nəsə məntiqli gəlmir.