14. Rayondakı işimi şəhərə transfer eləyərək ayrıldığım o ev. Çox qəribə duyğudur hıqiqətən. Ailəndən uzaqda başqa şəhərdə yaşayırsan, cismən burda ruhən ordasan, amma özünü də düşünməlisən. Əslində bu yaşıma kimi ailəmlə bir problemim olmayıb, indinin özündə belə yoxdur. Hətta atam üçün çox darıxıram bu aralar, vaxt tapan kimi mütləq gedəcəm rayona. Amma nə bilim, adam bir yaşdan sonra sərbəstlik axtarır. Məsələn, siqaret çəkmək istəyirsən amma atan görər deyə çəkinirsən, rahat telefonla danışa bilmirsən falan. Allah var, atam hara getdiyimə hardan gəldiyimə qarışmayıb indiyə kimi, xərclədiyim pulun bir qəpiyin soruşmaz, aldığım maaşdan 1 qəpik istəməz. Bir sözlə nələrəsə görə heç vaxt sıxmayıb məni. Bəlkə də həyatda ən böyük şansım belə atamın olmasıdır. Yəni evdən ayrılmağım bezməkdən deyil, bir növ sərbəstlik axtarışındandır. Biraz da özbaşıma yaşayıb gəncliyin dadın çıxartmaq istəyirəm. 24 yaşım var hələ, cavanam yəni. Kişi özü bu yaşlarda xarici ölkələrdə işləyib, anlayır yəni məni. Çox pis qruza düşüm alaaaa.