745. deyəsən həyatımın ən prime dönəmlərini yaşayıram sözlük.təkcə havalar yox ruhum da isinib sanki .bütün qış yaşadığım ağrılı və kədər ilə bütünləşdiyim günlər uçub gedib,yox olub.ətrafımdakı insanlar qısa saçın və eynəyin məni necə dəyişdirdiyini və fərqli aura hiss etdirdiyini deyir.mənsə dəyişən görünüşümə səbəbi bunlarda deyil də zehnimdə olduğunu düşünürəm.bəlkə də insanın həyatında bir dönüm nöqtəsi olmalıdır,həyat ilə üz-üzə gəldiyi və son olduğunu anladığı,sağlamlığımı itirdiyim gün sorğuladığım hər sual mənim üçün bir çıxış yolu idi ya bunu qəbullanacaqdım ya da həqiqətən yaxşı olmaq üçün çalışacaqdım daha mənim üçün yaxşı nədir bilmədiyim halda belə. artıq gecələri daha az fikirləşirəm,əllərimdən süzülüb axan zamanın qədrini daha yaxşı bilirəm. 1 aya yaxındır ki xoşbəxt olmağı deyil də necə daha az əzab çəkəcəyimi fikirləşirdim.tapdım müvəqqəti çıxış yolu olsa belə tapdım.yavaş ilərləsəm belə artıq hərşeyi qəbullanaraq həyatına laqeyid yanaşan leyla (adımı niyə deyirəm bilmirəm) olmadığımı çox yaxşı görürəm.yaşayıramsa mübarizə aparacam,yaxşı olmaq üçün,boşa yaşamamaq üçün,yaşamıma istədiyim mənanı qazandırmaq üçün.yazdıqlarım çox keçmədən qüvvədən itə də bilər,bilirəm və bundan heç qorxmuram.çünki xatırlayacam necə hiss etdiyimi,necə düşündüyümü xatırlayacam unutmamaq üçün də çalışacam hansı ki ağrılardan əzab çəkdiyim günləri xatırladığım kimi.