21. liseydə oxuduğumuz illəriydi.bir dəfə abi və bir neçə uşaq sözləşdik ki,bazar günü görüşüb mırtdaşaq futbol zad oynayarıq bəlkə.adətim üzrə anama heçnə demədən qapıdan çıxan vaxt anam qayıtdı ki bəs hara gedirsən dedim abi çağırıp uşaqlarnan yığışacıyıq.hər gün evə 11 də etütdən qayıtdığıma görə yazığ arvad elə o vaxtdan sifətimi görməyə həsrətiydi.dedi bircə gün evdəsən day onda da qıçını qır otur yerində də.heçnə demədim ərgən tripləriynən hirsli hirsli qapını vurub çıxdım.çox mənasız bir gün oldu.heçnə demədən durup saatlarnan birbirimizin sifətinə baxdıq.sonra hardansa top peyda oldu və futbol oynadıq.həvəsə düşüb hücuma cıxanda padkat girdilər və yıxılıp götbaş oldum.ayaq baş barmağım çıxdı.bizdə adətdir,yıxılan uşağın ağzına bir də valideyni qoyur ki ağzını hara əngəldirsən diribaş ol.anamım xəcalətindən anqıra anqıra barmağı yerinə saldım amma evə qədər itin zülmüylə gedib çıxdım.anam da heçnə demədi,üzümə belə baxmadı,məni xəstəxanaya da aparmadı,dərman da vermədi.evdə ölüm səssizliyi hökm sürdü.ayağımın şişindən və ağrıdan ayaqqabı ayağıma girmirdi amma anam o vəziyətdə məni 1həftə dərsə göndərdi.o gün bugün başıma gələn hərşeydən ən axırda evin xəbəri olur..