44. uşaq vaxtı baxçadan zəhləm gedirdi. yeməklərindən sonra ən zəhləm gedən şey günorta saatlarında məcburi yatızdırılmağımız idi. sözsüz ki bizim gözümüzə yuxu getmirdi.kravatların üstündə tullanıb məzələnirdik. 1 itsifət "tərbiyəçi" də var idi vaxtaşırı gəlib nəzarət edirdi.kiminsə yatmayıb nadincliy elədiyini görən kimi şapalağı qoyurdu.o gələn kimi qorxumuzdan özümüzü elə göstərirdik ki, guya yatırıq. elə günlərdən birində yenə nəzarətçi gəldi, ama yanındakı səs mamamın səsi idi.gəlmişdi ki, bizi * bacımı və məni tez aparsın evə. bizsə cəsarətsizliydən gözümüzü açmağa qorxduq. yatmışıq deyə mama bizi oyatmağa qıymadı. -* qapını örtüb gedən kimi başladıq ağlamağa. axşama qədər orda qalmalı olduq.indi yadıma düşəndə gülməyim gəlsə o vaxtı yaman pis təsir eləmişdi mənə. ən pis təsir eləyən odu ki cəsarətsizlik hələ də tam canımdan çıxmayıb.