45. hele taa mehlemizdeki skameka boyda olandan, siklenmeyen adam olmağım

( isteyenler erol ile ibrahim-soundtrackını açsınlar). bütün uşaqların yığışdığı 3 binanın ortaq bir dene mehlesi vardı * hele dr var . hemen hamı orda oynayardı. mehlede uşaqlarla yanaşı keçmiş uşaqlar da vardı, yəni böyükler. men o 3 binadan en az uşaq yaşıyanda qalırdım. amma yene de, hamıynan aram elaydı. biz oyunlar oynarken, qıraqdan böyükler bize baxırdı avtomatik olaraq, çünki yanımızda oturardılar. demeli uşaqlar arasında reqabet var idi ki, özlerinden xebersiz de olsa var idi. hansı ki, böyüklere yaxın olmaq. böyükler terefinden tanınmaq, keşf olunmaq. böyüklerin favorisi olmaq. bildiniz de nece. böyükler de hereye uşaqlara leqebler qoyardı * kliçka . meselen, kele, güleşçi, bığır, vorzakon, taydaşşağ zad. bezileri hele de o leqeblernen tanınır. nese bunlar hemişe böyüklerin yanında otururdular, tanınırdılar. meselen böyükler arada bir -burda kenanı döyen var e ble, buna bax kelediyee kele zad deyib qızışdırırdılar bizi. men heç kese paxıllıq elemirdim. heyatda en çox qorxduğum şeye öyreşdim men o günlerde. menim leqebim yox idi, men tanınmırdım, her defe adım soruşulurdu. herenin bir şirinliyi var idi, men menasız sifet, arıq uzunboy, yekebaş sevimsiz bir şey idim. indi görsem yaxın durmaram. men neçe il orda böyüdüm hamıynan biryerde amma yene kiminse dostu olaraq tanındım, öz mehlemde. futbol olardı men oynamazdım, heç kesin yadına da düşmezdim. 7 nefer olanda "şille yumruq durmaq" deyirler e men ondan olardım. kapitanlar "simenşevo" eliyib seçende. nese mübahise düşen kimi, "ala da ble, majidi götür";"majid keç qapıya, idmançı";"götünü niye çevirirsen topa";"e korsan?!" ;"eyri ayaq ble";"hara ötürürsen";" e topdan qorxursan?" ; " e gözünü yumma cum üstüne" ; " e oyblaaa "; " ae kamran yavaş da ala uşağdıye" ; " majid noldu, ala heçne olmaz, keç qıraqda otur" kimi sesler eşitmek çetin deyil. halbuki men o hücumdakınnan yaxşı oynayırdım, bele bele futbolu yadırğadım az qala. böyükler keşf elemedi meni. menim leqebim olmadı.

bugünlerde yene o mehleme gettim, balaca uşaqlar yene oynayırlar. böyüklerden gördüyüm hereketi yoxlamağın tam zamanı idi, belke de illerin intiqamını. aldım elime topu, dedim ki " aeee, yobana dılğırlar, gedin başqa yerde oynuyun, ya da men de oynuram ble " ters ters baxdım hamısına. " e pasdıbaş eşitmirsen?" * intiqamım . dedim birine, neyse, hemen arxasınnan matkaya bölmeye heves elirdim ki, dedim indi qorxdular ela, paslanmış ayağım topa deyecek. biri eline daşı aldı mene teref atırdı, qorxmaq bir qırağa hamısı üstüme gelmeye başladı, cumdum daşı elinnen aldım zornan, biri ayağıma ilişdi, biri belime yumruqluyur, daşı aldığım o qeder qışqırdı ki, hiss eledim klassik "atanın oğlunu döyenin üstüne gelmesi" sehnesi yaşanmadan qaçım dedim, birsine şille qoydum zad, birden, arxamdan bi dene şille deydi ki, dedim yox ee nese bu ayrı şeydi. nazik bir el. bildim ki, bayaq hansısa ananın uşağına qoydum şilleni. o da gördü yegim. çöndüm, başladım "oğlunuz daş aldı, mene atırdı" bu da bir terefden "e utanmırsan da yeke eşşey qıçın boyda uşağdan ne isdirsen, ölmürsen de" gördüm yox e alınmır, üzr istedim,zad dedim amma "oğlunuz yaman söyüş söyür" deyen kimi, anası çimdiyinnen uşağı eve teref apardı. bunu vaxtında böyüklerden çox görmüşdüm. neyse indiki uşaqlar evvelkiler deyil e yollayasan mektebin heyetinde oynasınlar. "atan mehle tikib??" deyirler.leqeb yoxdu android var, subway surfer var

(baxma: nerde o eski bayramlar)
(baxma: zemane uşaqları)