67. yəqin bilirsən ki yaxşı ata yoxdu və sən də deyilsən, mən də olmayacam.

çünkü ikimiz də bilirik ki yaxşı davam edən nələrsə nə qədər yaxşı olabilər ki? çünkü bizi bir birimizin varlığını xatırladanlar problemlərimizdir. problemlərin ağrıları bir birinə oxşayır. eyni olması mütləq deyil, onsuz da biz mütləq olana inanmırıq.

yəqin bilirsən ki mən səni ata kimi, sən məni övlad kimi dəyişdirmək istəyərdin.

çünkü biz əlimizdə olmayanlara daha yaxın hiss edirik özümüzü. idealist bir atanı oynamaq hər ata üçün keçərlidir. mənim isə idealizmimlə işim yox idi, xarakter məsələsi. bəlkə də var idi. sən idealizminə görə məni, mən idealizmimə görə səni itirmək üçün çalışdıq.

yəqin bilirsən ki sən mənim yaranmağım üçün tələsmişdin, mən isə doğulmaq üçün gecikmişdim.

çünkü hər kişi həyatının baharında ata olmaq üçün çırpınır. bunu bildirməyə bilər. və hər kişi yaşlandıqca həyatının baharını itirdiyinə inanmağa başlayır və tələsməyi özünə borc bilir. övlad isə onsuzda bütün həyatı boyu aid olmadığı ailədə, ölkədə, illərdə doğulur.

yəqin bilirsən ki haqqımızda heç nə bilmirik.
sən məni meterka, şəxsiyyət vəsiqəsi, mən isə səni kafka qədər tanıyıram.

yəqin bilirsən ki artıq nə sən ata olacaq, nə də mən övlad olacaq yaşdayam. ikimiz də susub yaşamağa çalışacağımız yaşdayıq.

və yəqin bilirsən ki heç nə düzəlməyəcək.