97. məzi pəncərədən baxdı, bayırda möhkəm külək əsirdi, vıyıltı səsi möhkəm eşidilirdi, ağacın da budağı arada pəncərni döyürdü. yorğanı üstündən çəkdi, çöldəki havaya təzədən baxıb fikirləşdi ki xuy snim bu havada yatarlar da, telefonu qırağa tullayıb başını basdırdı. yorğan altında fikirləşirdi ki ala itin qızı skrinşot eləməydən durub gəlib yorğanımın altına girsəydi tarixə keçəcək gün olardı. amma birdən yadına qara eynəkli day-dayın dediyi söz düşdü:
- hələ səni bazdığa da aparacam