1. herman hesse romanı. iki sözlə ifadə edə bilsəm bu romanı, belə deyərdim: çılğınlıq və yalnızlıq.
"knulp" romanında hesse həyatın mənasını araşdırır. qəhrəmanın dilindən boşa keçən həyatın peşmanlığını qiyabi olaraq bizə yaşadır.


--spoiler--

əsərin qəhrəmanı knulpun həyatının 3 dönəmi romanın əsas məzmununu təşkil edir. o, istedadlıdır, yaraşıqlıdır, qadınları ovsunlamağı bacarır, biliklidir və şair təbiətlidir. tanrı ona dahi olmaq üçün hər şeyi bağışlayıb, bircə şeydən başqa - bunun nə olduğunu tam demək olmur, knulpun öz dili ilə desək, nə baş verdisə, yeniyetməliyinin qızğın çağında baş verdi. bir qadına məftun oldu, onun arxasına getdi, şəhvətinini qurbanı da oldu demək olar. qızın istəyi ilə məktəbi atdı, bununla hər şey bitdi, elmdən məktəbdən uzaqda qaldı, hər şeyin səbəbkarı o qızla da qovuşa bilmədi. sərgərdan səyyah oldu, gəzdi elləri, obaları. əsərin son hissəsində hesse knulpla tanrının dialoquna yol verir. knulpun dilindən başa düşürük ki, artıq qocalıq çağında, o, həyatını boş, mənasız keçirdiyinə görə peşmandır. tanrınını ona bəxş etdiklərindən düzgün yararlana bilməyib. tanrı isə sanki ona təsəlli verir - sənin həyatın əslində belə də olmalıydı. bütöv bir insan kimi sənə bəxş edilənlər sənin həyat yolunu müəyyənləşdirdi (öz yadımda qalan sözlərlə yazmışam, dəqiq belə demir təbii ki)

--spoiler--