+12 əjdaha
3. 35 il bundan qabaq bu gün çıxmış Metallicanın ən komplike və progressive metal nümunəsidir bu şahəsər. Mənim də ən sevdiyim Metallica albomudur kendileri. Düzü bir çox mənbə albomun çıxış tarixini 25 avqust 1988 kimi qeyd edib. Bəziləri 28 avqust, bəziləri 6 sentyabr. Amma mən rəsmi saytda yazılan tarixə istinad edib yazıram entryni. Sözlərlə təsəvvür edilə bilməyəcək bir recorddur bu. Bir çoxuna görə də Metallicanın son mükəmməl albomudur. Düzdü bu biraz aşırı fikirdi. Amma həqiqətən də bu albomun üzərinə çıxa bilmədi qrup. Pik nöqtəsi budur. Ümumiyyətlə 1986-1990 Metallicası hərtərəfli olaraq əjdaha idi. Əfsanəvi 89 Seattle konserti buna sübutdur. Cliff Burton abimizin olmadığı ilk işdir. Onun əvəzinə hardcore metalhead, bundan əvvəl Flotsam and jetsamın üzvü olan Jason Newsted bas gitarada ifa edib. Hamının bildiyi kimi albomda Jasonun bass trackləri sıfır kimi bir şeydir demək olar ki. Konkret ayıb ediblər yazığa. Günahkar da əlbəttə ki, lars xiyarıdı. Recordun son miksində Steve Thompsona basın səsini qısmağı, əvəzində isə drum-ın səsini artırmağı deyir və olan olur. Amma Allah var lars bu albomda əjdaha kimi ifa edib. Justice-dən st. Anger-ə. Hardan hara. Heyf. Nəysə keçim əsas məsələyə.1) Blackened. Mahnının əsas riffini yetim Jason yazıb. intro reverse edilmiş qaydada ifa edilir Və mahnının atmosferinə uyğun qaranlıqdadı. Bunu tərsindən miksləməyi də Newsted əmi təklif edib (Nankor Metallica). Mahnı o dönəmdə Ssri və ABŞ-ın arasında nüvə təhlükəsi məsələsinin yenidən gərginləşdiyi üçün yazılıb. dünyanın rənginin qaranlığa qərq olmasından, ana təbiətin məhv olmasından bəhs edir. Mənim ən sevdiyim Metallica mahnısıdır bu arada.
2) ...and justice for all. Adından da bəlli olduğu kimi ədalət mövhumundan və bakirə, gözləri bağlı Lady Justice-in zorlandığından və dünyada baş verən ədalətlə bağlı aktual problemlərdən danışır. O qədər qarışıq rifflərdən ibarət olub ki, qrup ilk dəfə 2007-də canlı ifa edib.
3) eye of the beholder. Mahnı söz azadlığının olmasına baxmayaraq ABŞ-ın əslində o qədər də azad bir yer olmadığını deyir. Kirkin atdığı son solo insana əla hisslər yaşadır.
4) One. Metallicanın öz prinsiplərini pozub ilk video klip çəkdiyi mahnıdır. Bir əsgərin müharibədə minaatan zərbəsindən səsini, görmə qabiliyyətini, eşitməsini, ayaqlarını, əllərini itirib öz zehnindəki fikirlərin səsləndiyi track. Sözün əsl mənasında adamın tüklərini biz-biz edən epic əsərdir. Həmçinin qrup ilk Grammy mükafatını bu mahnıya borcludur.
5) the Shortest Straw. Mahnı 50-ci illərdə Joseph Mccarthy adlı senatorun qabağına gələn random insanları kommunistlikdə günahlandırması və istəklərinə ən qısa yoldan çatması haqqındadı. Ümumi olaraq mccarthyism bir insanın istəyinə çatması üçün hər cür cındırlığı etməsi hadisəsidir.
6) harvester of Sorrow. Bu isə içki içən və narkotik qəbul edən atanın sonda öz ailəsini bunların təsirində öldürməsi haqqındadır.
7) the frayed ends of sanity. Ən çətin və demək olar ki, konsertlərdə 2-3 dəfə çalınan Metallica mahnısıdır. Bipolar və paranoid bir şəxsin ağlını itirməsindən danışılır.
8) to live is to die. Rəhmətlik Cliffin anısına yazılmış instrumental hüzn abidəsi. Sonda Hetfield əmi Burtonun yazdığı şeiri səsləndirir.
9) dyers eve. Və nəhayət sonuncu trackdə isə James uşaqlığındakı travmalara görə ailəsini günahlandırır. Atası ailəsini tərk etmiş, anası isə James yeniyetmə ikən vəfat edib. Albomun Ən Thrash parçasıdır.
Ümumi olaraq baxsaq 10 out of 10 albomdur. Metallicanın kulminasiyasıdır. Dinləyin, dinlətdirin.
