+26 əjdaha
4. vəziyyət çox pis idi. işlər yolunda getmir, kreditlər ödənmir , borc yiyələri isə hər gün pullarını tələb edirdi. aylıq maaşım olan 350 manat ərzağa güclə yetirdi. arada siqaret pulumdan kəsib topaz oynuyurdum. az oyun yazırdım ki udmaq şansım çox olsun lakin yenə də uduzurdum. gah qələbə yazdığım komanda 1-0 irəlidə getdiyi oyunun 90 cı dəqiqəsində penaldan qol buraxır, üst yazdığım oyun isə 17 ci dəqiqədən etibarən 1-1 davam edir və sonadək belə bitirdi.hər şey əleyhimə gedirdi. bu maddi sıxıntılar içində olan həyatımdakı yeganə həyəcan ofisdəki zülfiyyə xanımın masamdan sənəd götürərkən əyilməsiylə görünən sinəsi və oynadığım 1 manatlıq topaz kuponları idi.
yağışlı bir mart günü idi. yaxınlıqdakı topazda 1 manatlıq kupon yazdım və cibimdə qalan son 30 qəpiklə isə 2 ədəd ştuçnu siqaret aldım. qaranlıq küçədə yağış altında evə gedərkən arxadan güclü bir zərbə aldım. zərbənin təsiri ilə kənardakı divara dəyməyim bir saniyə içində oldu. elə bildim məni ildırım vurdu. ağzı üstə yağış qarışıq palçıqlı asvaltda uzanmışdım. bu an bir hay küy eşitdim. başımın üstündə kimsə dayanıb məndən necə olduğumu soruşurdu. özümü toplayıb dikəldim. qarşımda məni vuran maşının sahibi olan 48-50 lı yaşlarda bir qadın durmuşdu. çox narahat şəkildə halımı soruşurdu. əslində yaşı idim, yaşadığım şok da yavaş yavaş keçirdi, sadəcə bir az belim ağrayırdı. ürəyimdə bəxtimə söyürdüm. harda nə axmaq iş var mənim başıma gələr elə. qadın a yaxşı olduğumu deyib getmək istədim amma təkid etdi. xəstəxanaya getməyin ona problem yaradacağını dedim. işə polis qarışacaqdı və öz işimiz gücümüzdən olacaq idik. qadın mənə haqq verirmişcəsinə başını yellədi və maşına əyləşməyi xahiş etdi və maşına əyləşdik. məni belə buraxmağa vicdanının yol vermədiyini deyib gəl səni evə aparım orada aptekden dərman alıb qəbul edərsən dedi. razılaşdım və maşını işə salıb evlərinə yol almağa başladıq. artıq şokdan ayılmışdım və qadına diqqət etməyə başladım. qara uzun əlbisədə, qırmızı dodaq boyasında və qısa saçda idi. tipik azərbaycan qadını olmadığı hər haılından anlaşılırdı. maşını isə bahalı və çox komfortlu idi. yol boyu söhbət etmədik amma arada maşının qabaq güzgüsündən baxışlarımız toqquşurdu. bir maliknanənin qarşısına çatdıq. böyük qapılar açıldı və həyətə daxil olduq. ikinci şokumu yaşadım. qadının ev dediyi əməlli başlı saray idi. maaşından düşüb evin qapısına tərəf yaxınlaşdıq. qapı açıldı və xidmətçi bizi qarşıladı. qadın mənimlə salona gəldi və gözləməyimi istədi. evin salonund hər şey orta əsrlər avropası memarlığı üslubunda idi. aydın idi ki qeyri adi zövqləri olan bir insanla rastlaşmışam. 10 dəqiqə sonra əlində sarğı və yodla gəldi. pərt olmuş üzümü görüb qoy dərmanlar sonraya qalsın nə içirsən deyə soruşdu. xidmətçi ikimizə də kofe getirib otaqdan çıxdı. söhbət əsnasımda öyrəndim ki adı cəmilədir. professional opera müğənnisidir. cəmilə xanım 12 il italiyada yaşadıqdan sonra 3 ildir ki bakıya gəlib. əri italiyada restoranlar şəbəkəsinin sahibi olub və cəmiləni operada görüb , aşiq olub və evləniblər. italyan ərindən boşanandan sonra kompensasiya olaraq böyük sərvət qazanıb və bakıda ətir, kosmetika biznesi ilə məşğuldur. tanışlığın cəmilə xanıma aid olan hissəsi nə qədər təmtəraqlı və heyranlıq doğurucu olsa da mənə aid olan hissəsi o qədər pısırıx, yazıq və ürəkbulandırıcı oldu. qısaca olaraq ona borc içində üzdüyümü və rəzil bir bədbəxt olduğumu anlatdım. kofemizi içdikdən sonra sarğı qoymaq üçün köynəyimi çıxartmağımı istədi. arxaya çevrilib utana utana köynəyimi soyundum. geriyə dönəndə cəmilənin böyük ev kinoteatrının qarşısında əyilib musiqi disklərini eşələdiyini gördüm. nəhayət bir diski tapıb çıxartdı və musiqini qoşdu. bir anda evdə çox qəribə və cəlbedici atmosfer yarandı. musiqi fonunda üzərimə doğru gəlməyə başladı.
(youtube: 
)
*
bundan sonrası arxa fonda bu musiqi ilə
)sarğını və dərmanı götürüb qolumu sarımağa başladı. bədənimdə gəzən barmaqları sanki musiqinin ritmi ilə sinxron olaraq ruhumu coşdururdu. sənət adamı olduğu hər toxunuşundan hiss olunurdu. aramızda qəribə, izahedici elektriklənmə olurdu. qoluma sarğını musiqinin ritmi ilə çox böyük ehtirasla sarıyırdı. içimdə vulkan partlayırdı sanki. ürəyimin döyüntüsü fortepianonun dilləri ilə xəyali olaraq sevişirdi. musiqinin ən coşğulu yerində cəmilə sərt şəkildə sarğını yerə atıb dodağıma yapışdı. hadisələr elə şiddətlə baş verdi ki olanlar bir saniyə ərzində baş verdi sanki. dəlicəsinə sevişdikdən sonra yerdə uzanmışdıq. musiqi yavaş yavaş sona çatdı. cəmilə bu işdə heç gözləmədiyi qədər yaxşı olduğumu dedi. amma bunu havayı etməməyimi məsləhət gördü. anlamadım nədən bəhs edir. mənə kapitalizmin qısa məzmununu izah etməyə başladı. söhbəti elə fırlatdı ki sanki borc içində üzməyimin səbəbi kimi qadınlarla pulsuz sevişməyimdə imiş deyə düşündüm. bundan sonra sənin çox qazandıran işin var dedi cəmilə. borclar, kreditlər arxada qaldı. topazda 90 dəqiqə həyəcandan dırnaq yemək arxada qaldı. insan kimi yaşayacaqdım. həm çoxlu pul qazanacaqdım həm sevişəcəkdim. başqa oğlanların pul verib etdiyi şeyi mən pul alıb edəcəkdim. o danışdıqca sevincdən ağzım qulağıma çatmışdı.
hadisədən 1 il yarım keçib. bütün kreditləri ödəmişəm, cəmilənin sürdüyü maşından daha bahalı maşın sürürəm və hər dəfə topazın qabağından keçərkən oradakı insanlara baxıb keçmişdə necə əzabar çəkdiyimi düşünüb halıma şükür edirəm..