1. yaponiyada uşağın tərbiyə sisteminin əsasını təşkil edən fəlsəfədir.

1-5 yaş aralığında uşaq allah sayılır. "olmaz, eləmə" kimi sözlər deyilmir.
bizlərdən fərqli olaraq uşağı öz ixtiyarına buraxırlar.
məsələn, bizdə əgər uşaq isti çaya əl uzadırsa "it oğlu/qızı, eləmə! uf olarsan!" kimi sözlərlə uşağa tərbiyə verilirsə, yaponiyada tamam fərqlidir. uşaq əlini yandırdıqdan sonra bunu başa salırlar ki, əgər belə hərəkət etsə canı yana bilər. yəni uşaqlara sözlərlə moizə etmək yerinə, əməldə göstərib daha yaxşı başa düşmələrinə vasitəçi olurlar. beləliklə, onların şüurunda yaxşı tərbiyə edilmiş və valideynlərini sevən “mən” obrazı formalaşdırılır.

5 yaşından sonra isə uşaqlara kollektivin parçası olmaq, müəyyən qaydalara riayət etməli olduğu öyrədilir.
uşağa qrupun bir hissəsi olmağı öyrədirlər. "əgər sən özünü belə aparacaqsansa, sənə güləcəklər". onlar yadlaşmadan daha qorxunc heç nə yoxdur və uşaqlar fərdi maraqlarını qurban verməyə belə hazırdırlar.
"sürü qanunları"na riayət etmək, həmçinin, anaya bağlılığa da kömək edir. axı kollektiv normaları pozularsa,"amea" (ana) məyus olacaq. bu, ananı biabır etmək deməkdir.

15 yaşından sonra uşaq praktik olaraq, formalaşmış şəxsiyyət hesab edilir. sonrakı qısa mərhələ isə üsyankarlıqla müşahidə olunur. amma əvvəlki iki mərhələdə təməli qoyulmuş dəyərlər nadir hallarda pozulur.