bugün məsləhət təsadüfi
sözaltı sözlük
postlar Yoxlama mesaj

13 yazar | 17 başlıq | 21 entry
yenilə | gündəm

son entrylər 21 yeni entry
#zirzəmi 2 yeni entry
#sözaltı wiki (3233)


zəngəzur dəhlizi mac emel mathlouthi çənə podcast mazut konstitusiyası yazarların yaşadığı varoluşsal sancılar pişik serial experiments lain didula duş alarkən mahnı dinləmək yazarların 17 yaşlarındakı hallarına deyəcəkləri soz6.com adresi sözlük yazarlarının peşmanlıqları replit eminali ingmar bergman | kino solaris | kino sivas qətliamı annie hall | kino acı uşaqlıq xatirələri əbədi peşmanlıqlar dual state mention mapping xpert azərbaycan kinosu ataya demək istənilənlər hamiləlik testi sevginin tibbi izahı sivas qətliamı anoreksiya rollo may ən yaxşı filmlər xəritəsi








toplum içində olduqda qəfil gələn təkliyə çəkilmək istəyi



facebook twitter əjdaha lazımdı izlə dostlar   mən   googlla

başlıqdakı ən bəyənilən yazılar:

+18 əjdaha

1. insanı boğan, biraz üzən və narahat edən bir hissdir. xüsusilə qonaqlıqda olduqda və ya bir neçə nəfər toplaşıb əylənərkən gəlir bu hiss. anidən içində olduğum mühit, ətrafdakı insanlar çox sıxıcı gəlir, söhbətləri mənasız, gülüşlər qıcıqlandırıcı təsir bağışlayır. uzaqlaşmaq, tək qalmaq istəyirsən, amma çıxıb getsən mədəniyyətsizlik olacaq, ya da ümumiyyətlə mümkün deyil. əlin telefona gedir istər-istəməz, mesajlara baxırsan, amma cavab vermək istəyi olmur. tək ehtiyacın olan içində olduğun, səni boğan toplumdan uzaqlaşmaqdır. şanslı olsan, bir bəhanə ilə uzaqlaşa biləcəksən. ya da bir neçə saatlıq işgəncə ilə baş-başa qalmağa xoş gəlmisiz!

+9 əjdaha

2. əsgərlikdən gəldiyim hələ bir gün deyildi ki, küçədə gəzəndə qabağıma elə mənlə bir gündə ehtiyata buraxılan əsgər yoldaşımı gördüm. biraz söhbət elədik sonra dedi ki bəs "r." (bu da əsgər yoldaşımdı ancaq biraz yaxın idik özü ilə) gəlir gedirik restorana. nəsə paz oldum, elə bilirdim ki, hərbi xidmətdən sonra dəyişilmişəm, artıq sosial birisiyəm. deyib güləcəm, hər şey normal olacaq. ancaq yox! belə olmadı. "r." ladası ilə gəldi getdik restorana yanında bir iki tanış da var idi. yol boyu güya zarafat elədik bir iki dənə, olmadı yerinə düşmədi desək olar. çatdıq, oturduq sifariş verdik. bunlar söhbət edir ora bura, və mən isə söhbətdən qıraqda qalırdım, biraz sıxıldım. və həmin an gəldi çatdı: "sən niyə danışmırsan bəs?". çox eşitmişəm bu sualı həyatım boyunca. məhz həmin andan oradan getmək istəyi daha da gücləndi, başa düşdüm ki sosial məkanlar mənlik deyil. camaatın yığıncağını da korluyuram həm də.
nə isə sən demə bunlar içəcəkmiş (təbii olaraq). mən də heç vaxt içməmişəm axı, belə olan halda qəribə vəziyyət yarandı. bizim millətin də xasiyyətidir axı, içməyəni içməyə vadar etmək. yalandan bir iki qurtum alıb yola verdim. sonra isə artıq başa düşdüm ki bəs mənim varlığım burada çoxluq yaradır.
bu da sonuncu dəfə oldu ki, mən hansısa çağrılmadığım bir yerə paz olaraq getdim. əslində sonuncu dəfə hansısa yerə getməyim oldu çünki heç hara çağrılmamışam, çağrılmayacam da.



hamısını göstər

toplum içində olduqda qəfil gələn təkliyə çəkilmək istəyi