qolqota təpəsi

Xristianlıqda isanın çarmıxa çəkilib öldüyü yer kimi qeyd edilən təpə.
eyni zamanda "Cranium Calvary" və ya "Cranium Golgotha" olaraq da bilinir və Qüds dağında yerləşdiyi düşünülür. tarixi və arxeolijik baxımdan isə dəqiq yer təyini hələ də sual altındadır.

"Golgotha" sözü Aramicə mənşəlidir və "kəllə", "kəllə formlı təpə" deməkdir. zatən dağın formasına baxdıqda da görmək olar bunu.
incil xaric heç bir mənbə və tarixi sübut olmadığı üçün bu yerin varlığı hələ də müzakirə olunur. mma bir çox xristian tərəfindən ziyarət edilir.

ataya demək istənilənlər

ad gününü təbrik edirəm, bu gün sənin günündür! gün ərzində evdə olmadın deyə gözlədim üz-üzə təbrik edərəm, mesaj yazmadım. indi də içkili gəlib yatdın, qaldı təbrikim.

sənə demək istədib heç vaxt deyə bilməyəcəyim, deməyəcəyim o qədər şey var ki içimdə. 6-cı sinifdə qızlardan biri xatirə dəftərinə "idealınız kimdir?" sualı yazmışdı, böyük hərflərlə "Atamdır!" yazmışdım. elə idi, səni idealım olaraq görüb böyüdüm. sənin gördüyüm xarakterlərin elə idi. hər şey yaxşı idi. amma böyüyüb hadisələri dərk edəndə, yetkin gözüylə baxanda o ideallıq qalmadı, təəssüf ki. bu gün mən psixoloji olaraq sağlam deyiləm, bunun sizdən gəldiyini son vaxtlar dərk edə bilirəm.
hər zaman bizim üçün çalışdın, daşdan qayadan pul çıxarmaq misalı, maddi təmin etməyə çalışdın. çox sağ ol, təqdir edirəm. amma kaş mənəvi tərəfimizi də düşünsəydin. paranoya və konservativliyin yerinə digərlərinə hədəs apardığım ata-qız səmimiliyi, bağı qurmağa çalışsaydın aramızda. heç bir oğlanla danışma, salam vermə deyə birinci sinifdə üstümə qışqırmaqdansa daha çox mülayim olsan zatən heç bir oğlanda sevgi axtarmazdım. indi də nellie çox soyuqdur hamıya, işi fikirləşir ancaq, haçan, necə evlənəcək deyə narahat olmazdın. oğlanlara salam verib dostluq etməyi qadağan etdikdən sonra 23 yaşımda kimisə asanlıqla qəbul edib evlənəcəyimi gözləyirsən? kaş elə asan olardı. heç bir problemimi bölüşə bilmədim, çünki necə reaksiya verəcəyini bilmirdim. ehtiyacım olan nəyisə bildirmədim. həmişə qürur duyasan deyə özümü yıpradıb uğur qazanmaq istədim, amma heç birini sənə demədim. sənə nə qədər layiq övladam deyə həmişə özümü sorğulayırdım, amma heç vaxt nə qədər yaxşı atasan deyə sorğulamadım.
ta ki travmalarımın üstünə gedənə, mental durumum pisləşib dərmanlarla həyata tutunana qədər. necə ki uşaq vaxtı allahın varlığını sorulayanda vicdan əzabı olub fikrimi yayındırmağa çalışırdım, eləcə də səni sorğulayanda. bizim üçün hər şeyin yaxşısını etməyə çalışsan da kaş əslində nəyə ehtiyacımız olduğunu görərdin.
2008-ci il, qardaşım təzə doğulan vaxt anam doğum sonrası depressiyada idi. səhər sən işə gedirdin, mən yuxudan ayılmışdım, amma gözlərim yumulu idi.
anam "uşaqlar olandan sonra məni heç əvvəlki qədər çox istəmirsən" dedi, sən də "elə demə, mən yenə də səni hamıdan çox istəyirəm" deyib öpmüşdün. çox qısqanmışdım onda.
kaş anama qarşı elə qalardın həmişə. işini dəyişdin, borclar səni sıxdıqca əsəblərin korlandıqca anam qarşı da kobudlaşdın. hirslərini cilovlaya bilməyib evdə gərginlik yaratmaqlarını unuda bilmirəm. səndən zəng gələn kimi indi anamın halı dəyişir, görən yenə nə olub deyə düşünür. panik atak keçirir az qala.
birinci kursda kəsrlərim olan vaxtı çox soyuq davranmışdın mənə. kəsrə görə intihar belə düşünürdüm, çünki sizə layiq olub əlaçı ola bilməmişdim. hər səndən mesaj gələndə anxietydən əsmə gəlirdi. amma kəsr səbəbimin sırf uni səsverməsi üçün fcebook yüklədiyimə mənə şillə vurmağın, kimlərlə danışırsan deyib telefonuma baxmağın, məni saymırsan deyib özümə nifrət yaratmağın olduğunu dedimmi sənə?
indi yaşlaşdıqca dəyişirsən. ağıllı qərarlar verdiyimi də görürsən. daha mülayimsən, özün doğrusu nədir deyə seç deyirsən. amma asan deyil. normal əylənəndə belə beynim düşünür atam görsə məni nə düşünər, atam bilsə nə olacaq.
yalan deməyim, əsəbinin çox pis olduğu vaxtlarda görəsən sən ölsən həyatımız daha yaxşı olardımı deyə düşünürdüm. sən əsəbisən deyə evdə də yavaş yeriyirdik. elə qorxu olub içimizdə.
yaxşı xarakterlərini də unutmaram əsla. çox gözəl, yumuşaq qəlbin var. amma kaş qohumlarımızın istifadə etdiyi qədər biz də daha çox doldurardıq qəlbini. həmişə istəmisən çox gəzək, görək, yaxşı geyinək, doyunca yeyək. maddi problemlər sıxıb səni də. narahat olmusan. səni də həyat belə edib. amma dayımın 6-cı sinifdə oxuyan qızına prensesim deyə xitab edib yemək yedizdirməsinə qibtə etmədim də deyil.
indi yan otaqda yatırsan, içkilisən deyə ancaq sabah təbrik edə biləcəm səni. çox istəyirəm səni, bacardığın qədər yaxşı ata oldun. amma içimdəki küskünlüklər keçərmi, bilmirəm. bəlkə mən də yaxşı övlad deyiləm, cəhd edirəm olmaq üçün. amma artıq sizi qürurlandırmaq üçün yox, öz gələcəyimi yaxşı qurmaq üçün çalışıram. böyüdüm mən, ata.

kitsune

Yapon mifologiyasında tülkü ruhuna sahib olan varlıqdır.
Kitsune adətən ağıllı, sehr bacaran və insan cildinə girə bilən varlıqlar olaraq təsvir edilir. mifik bacarıqlara sahib olurlar və çox hiyləgərdirlər. ümumiyyətlə, yapon mifologiyasında ən sevdiyim obrazlardan biridir. yokai sayılır.


Tarixi olaraq qədim mifolojik tarixçələri var. yapon folklorunda bəzən pis ruh, hiyləgər, bəzən də ağıllı və köməksevər göstərilirlər.
adətən ağ-qırmızı rəngdə, çox (9) quyruqlu olaraq təsvir edilirlər.
" love, death & robots"-un bir bölümündə də var idi, fav episode sayıram özüm üçün.

(youtube: )

sözaltı günlük

bu entry high və tam dərrakəli halda yazılmışdır.

bəli, günlük. bu dəfə də mən, amma xoş xəbərlə.
2 il öncə şiddətli, pik halda bpd diaqnozu qoyulmuşdu mənə. sözlükdə məni yaxından tanıyanların, günlüklərimi oxuyanların müşayiəti ilə epizodlar keçirirdim. dərman qəbulları, extreme davranışlarım, səhv qərarlarım və s. oldu çox.
özümə və kənarımdakılara davranışlarımdan dolayı əziyyət verdikcə də üzərimdə işlədim. araşdırdım, çıxmağa çalışdım durumdan.
ötən gün psixoloq qəbulunda oldum. ilk dəfə idi oradan çıxanda ağlamırdım. o qədər müsbət dəyişmişəm ki, simotomlar artıq itir. çox müsbət qarşıladı doktor. dedi üzüb üzüb quyruğuna çatmısan. fərqindəlik yüksəkdir. belə getsən çox sağlam psixologiyan olacaq.
bunda səmimi idi, təsəlli yox. dedi daimi seansa gərək də yox.

özümlə qürur duyuram, xəstəliyimə qalib gəlib idarə edə bildiyim üçün. xərçəng bədəni əldən aldığı kimi mental xəstəlik də emosional sabitliyi, zehni, davranışları elə çürüdür.
özümü mental durum olaraq düzəldə bilirəm. həyatımı da qaydasına salım, rahatlaşacağam.
qurur duyuram özümlə.

kiçik xoşbəxtliklər

özünü gözəl olaraq görə bilmək.

dünən ardıcıl jager shotları sonrası halım çöndü, qaytarıb pis günə düşmüşəm. birtəhər toparlanıb ayaq üstə durub əl üzümü yuyanda güzgüdə özümə baxdım. rəngim qaçmışdı, saçım su, makiyaj yayılıb. yenə də özümü gözəl görə bildim. içkinin verdiyi özümə kənardan baxa bilmək idi bu. güzgüdəki qıza baxırdım. gözüm yaşarmışdı deyə rəngi tünd yaşıl görünürdü, "blin, nə qəşəng gözlərim var" dedim. dodağımın rəngi qaçmışdı, yenə də qəşəng göründü.
gözəllik standartlarına uymuram çox da, uşaqlıqdan daim çirkin yanaşması olub mənə. üzümdə dəyişmək istədiyim çox şey olub. zamanla qismən aşa bildim bunu, amma yenə də özümü daim kimlərləsə müqayisə etmişəm. dünən isə mənim üçün özəl gün idi, gözəl gün idi. özüm və cəmiyyətin beynimə yeritdiyi gözəllik standartı bariyerini aşdım. hər şeyə rəğmən özümü gözəl görə bildim. xoşbəxt oldum o blackout halda belə.

oscar and the wolf

"you're mine" mahnısı ilə tanıyıb sevdiyim, diskoqrafiyasını araşdırıb fanatı olduğum qrup. solisti max-ın səhnə performansları isə ayrı məsələ.
8 oktyabrda Elektra events hall-da konserti oldu. auditoriyanın bu qədər boş olması ciddən üzdü məni. max 250 nəfər olardı deyəsən. amma oradakı kütlənin enerjisi yüksək idi ən azından.
konsertdən görüntülər, buyurunuz. "princess" mahnısını çox sevdiyim üçün onu bütöv çəkmişəm.

(youtube: )

(youtube: )

sözaltı fotoqrafiya

Sony cybershot ilə çəkilmiş içərişəhərdən mənzərələr:





Bu da iphone 14 *

zamanla geridə qaldığı üçün darıxılan şeylər

Disiplin, həvəs, çalışqanlıq və inam.

Bayaq evdə abituriyent vaxtından saxladığım sınaq nəticələri və bəzi qeyd dəftərlərimə baxırdım. Sınaqlarda 25/25 düz yazdığım riyaziyyat, kimya və digər fənnlər olub. nə qədər effort, inam sərf edirdim. indi ortada heç nə qalmayıb. Abituriyent vaxtı ya uni, ya da ölüm kimi beynimdə idi hər şey, qəbul olmasam dünyanın sonu kimi görürdüm deyə bəlkə o qədər çaba sərf etmişəm, survival modda idim rəsmən. Sanki bütün enerjimi onda sərf etmişəm. indi heç bir imtahana, ümumiyyətlə, vacib heç nəyə elə hazırlaşa bilmirəm.
Biologiya dəftərim var idi, nə qədər qeydlər yazırdım. Məşğələdəki hamı dəftərimi götürüb köçürürdü. Tək dəftərimdir ki, başdan sona yazmışam. Həmişə bütün dəftərləri yarımçıq istifadə edirəm.
indi amma heç nəyi düzgün yazmıram, hər şey, hərəsi bir dəftərdə, yarısı kompüterdə, yarısı telefonda, yarısı sözlükdə.

Bəlkə də, böyüdükcə insan anlayır heç nəyin ölüm qalım məsələsi olmadığını.
Amma o zamankı disiplin, gələcəyə ümid və çalışqanlığım indi olsaydı kaş.
Bu da belə bir təəssüratlarımdır...

tərk edilmək qorxusu

Borderline şəxsiyyət pozuntusunun əsas əlamətlərindən biri. Şəxs qarşısındakı sevdiyinin (ailə üzvü, dost, sevgili və s.) Onu tərk edəcəyindən qorxur daima, paranoya içində olur, beynindəki senarilər yeyib bitirir deyə tutarsız, məntiqsiz davranışlar da ortaya çıxır.

Mənə bpd diaqnozu qoyulandan inkar edirdim məndə olduğunu. Zamanla fərqindəlik qazanıb davranışlarımı analiz etdikcə gördüm var, sadəcə çox kritik deyil, az da olsa kontrol edə bilirəm.

Çox yorucu və tükədicidir. Qarşıdakı şəxs bir gün səni tərk edər deyə öncədən məsafə salıb uzaqlaşmaq, aşırı çox düşünüb tükənmək, weirdo davranışlar, bunun nəticəsində günahkarlıq və s. insan anını yaşaya bilmir normal. hamının davranışını anlayım, tərk etmək istəsələr bilim deyə psixologiya uzmanı oldum az qala.

Səbəbi olaraq uşaqlıq travmaları, yaxud istənilən yaşda yaşanan travmalar göstərilir. Kiçik şeylərdən tətiklənə bilər. Mənim xatırladığım bir neçə travma var, hansı ki, ailədən gəlir. Belə.

rave

Yaşam tərzidir.
bir mədəniyyətdir.
Fərqli insanları bir araya toplayan eventdir.
Hərəkətli və insanın iliyinə işləyən musiqilərdir.
içki və digər vasitələrin insan və musiqiylə harmoniyasıdır.
Çiyin-çiyinə rəqs etməkdir, susuzluqdan yanmaqdır.

Hal-hazırda həyatımda mənə xoşbəxtlik verə bilən tək-tük şeydən biridir. ilk dəfələr insan çaşbaş qalır, sıxırlır, ayaqlaşa bilmir. Zamanla öz rəqs tərzini tapırsan, musiqiylə bütünləşməyi öyrənirsən, ayaq uydurmaq üçün ehtiyacın olan içki (və s.) Kəşf edirsən. Və həftəsonlarını gözləmək üçün səbəbin olur. Səhnədə rəqs edərkən hər cürə marjinal görünür deyə artıq insan heç nəyə təəccüblənib qınamır.

Miflərin əksinə, Rave üçün narkotik vasitə qəbulu məcbur deyildir. Kim necə əylənirsə elə də gəlir.

sənə, bəşəriyyət!

Azərbaycanlı rəssam Tahir Salahovun 1959-cu ildə rəsminə başlayıb 1960-ci ildə yekunlaşdırdığı, 1961-ci il, 12 aprel tarixində Bakıda təşkil edilmiş respublika bədii sərgisinə çıxardığı möhtəşəm əsər.
Əsərdə əlində ulduz kosmosda süzülən iki insan - qadın və kişini təsvir edir.


Şəklin ölçüləri böyükdür, yağlı boya ilə 180 sm × 594 sm ölçüdə kətan üzərinə çəkilmişdir. Kətan böyüklüyünə görə atelyesinə sığmadığı üçün rəssam yaxımlıqdakı məktəbin birində çəkmişdir şəkli.
Tahir salahovun rəsm barədə sözləri:
"1959-cu ildə, insanın kosmosa uçuşundan iki il əvvəl gecənin bir vaxtı mən qəflətən yuxudan ayıldım və kosmik səmada yanar ulduzlar arasında uçan, antik çöhrəli kişi və qadın eskizi çəkdim. Az sonra mən həmin eskizi kətan üzərinə köçürdüm və məhz Yuri Qaqarin kosmosa uçan gün bu işi sərgidə nümayiş etdirdim."

Rəssam əsərini 1962-ci ildə SSRi Rəssamlar ittifaqının Moskvada, Manejdə təşkil edilmiş hesabat sərgisinə göndərməyi qərara alır və Əsəri Moskvaya gətirilir, sərgiyə asılır. Növbəti gün vernisajdan əvvəl Mədəniyyət Nazirliyinin rəhbərləri sərgiyə gələrək əsərləri filtdən keçirir, bəzilərini çıxartdırırlar. Tahir Salahov bildirib ki, bu zamanlarda Bakıya gəlmiş bədii komissiya Mədəniyyət Nazirliyinə "Azərbaycanda, Moskva rəislərinin gözündən uzaqda formalizm tüğyan edir, yerli rəssamlar sovet xalqının qəhrəmanlıqlarla dolu adi iş günləri əvəzinə hansısa uçan adamların şəklini çəkirlər və ümumiyyətlə, orada nə baş verdiyini bilmək olmur" deyə deyib. Nəticədə rəssam komissiyanı gözləmədən, qalmaqal yaranmasın deyə öz rəsmini sərgidən götürüb çıxır.

Əsər 2008-ci ildə Tahir Salahovun rəssam qızı Aydan Salahova tərəfindən bərpa olunub və indi Azərbaycan Milli incəsənət Muzeyindəndə nümayiş etdirilir.

Əsərlə bağlı maraqlı məqam eynişəkilli marka çap olunanda yaşanır. 12 aprel 2011-ci ildə Azərbaycan Respublikası Rabitə və informasiya Texnologiyaları Nazirliyinin "Azərmarka" şirkəti tərəfindən insanın kosmasa uçuşunun 50 illiyinə həsr edilən 3 poçt markası təqdim olunur. 25 min tirajlıq olan həmin markalardan 1 manat nominallı olanı "Sənə, bəşəriyyət" əsərinə həsr edilir. Amma əsərin adı yazılışda səhvlik olur, "Sənə bəşəriyyət" yazılaraq xitabdan sonra vergül qoyulmur. Nəticədə marka yığışdırılır.


Əsəri sevərək izlədiyim tattoo artistlərindən biri ( aytəkin miriş) design olaraq paylaşanda kəşf etmişəm. çox bəyəndiyim üçün save etmişdim, sonra axtarmaq ağlıma gəldi və tarixçəsi çox maraqlı gəldi. Əsərin təsviri, rəng paletləri, adı, hər şey izah edə bilmədiyim qədər xoşuma gəlir. Böyük ölçüdə poster edib otağıma asacam.
Tattoo design olaraq:

link

Mənbə: az vikipediya

yazarların hazırda harada olub nə etdikləri

hal-hazırda 525 nömrəli avtobusla masazırdan metroya tərəf gedirəm. mobil internetim az qalıb deyə spotify yox, radiodan dinləyirəm mahnını. bacım hazırladığı salat və kurabiyədən qablaşdırıb mənim üçün, araz market klyokunda yanımdadır. şəkəri həyatımdan çıxarmağa çalışıram, amma bacım təkidlə yedizdirir.

Kartımda qalan son 5 manatla nə vaxta qədər idarə edə bilərəm deyə götür-qoy edirəm. 2 yerdən maaş yüklənməlidir, amma səs-soraq yoxdur. Rəsmən pulum var, amma yoxdur.

istidən ürəyim sıxılır. Pəncərə tərəfdə əyləşib həyatı seyr edirəm, insanlar işləyir, insanlar yorğun. Mən də yorulmuşam.

izah edə bilmədiyim ruh halındayam yenə, yenidən.
indicə radioda 106.0 fm-də "losing my religion" oxumağa başladı. Sevindim ilk melodiyadan. Sonra da sözləri ürəyimə iynə kimi batmağa başladı.

Oh no, ı've said too much
I haven't said enoughh

Eynən belə.

sözaltı etiraf

özümdən çox narahatam.
gələcəyimdən çox narahatam.
artıq həyatımın ipləri əlimdən çıxırmış kimi hiss edirəm və necə toparlayacağımı da bilmirəm.
maddi və mənəvi tükənmişlik də bir tərəfdən.

Yeniyetməlik vaxtlardan baş qaldırıb uni vaxtlarında birtəhər öhdəsindən gəldiyim anger issues, əsəbilik, aqressivliyim yenidən baş qaldırır. qonaq getdiyimiz yerdə ağzını marçıldadanlara görə süfrədə hirsimdən çəngəli əlimə batırmaq, sırf insanlara əsəbiləşirəm deyə günlərlə evdən çıxmamaq, qab-qacaq sındırmaq, dərman içib yataqda gün keçirməklər bir-birini izləyir son 1 həftədir. it kimi qapıram hamını. Arada özümü sosiallaşmağa məcbur edib planlar qururam, amma son dəqiqə cancel edirəm. Canımı sıxır hər şey. Bayaq da otaqdakı ağcaqanada əsəbiləşib hirsimdən ağladım. Tab gətirə bildiyim sayılı insan var.
həmişə nifrət etmişəm deyingən insanlara. Bu aralar mən də deyinirəm hər şeydən, öz-özümə olsa da əsəblərimi pozur. Kassada sıra gözləmək əvəzinə ağzımın içinə girən xalanın başına çırpmaq istəyirəm aldığım makaronu. Eskalatorda sol tərəfdə dayananları dartıb aşağı itələmək istəyirəm. Ağzını marçıldadanların sifətinə boşqab çırpmaq istəyirəm. Kafedə hörpüldədib nəsə içənlərin sifətinə qaynar kofe atmaq istəyirəm. Səsim tutulana qədər çığırıb içimdəki əsəbi, nifrəti, aqressiyanı tökmək istəyirəm.

yorulmuşam. və normal bir insan olub sakit həyat yaşamaq istəyirəm.

six moral tales

Fransız dilində "Six contes moraux" kimi də tanınan, eric rohmer rejissorluğu ilə çəkilmiş, hər biri mənəvi dilemmaları və mürəkkəb münasibətləri ələ alan altı filmdən ibarət film seriyası. Seriyadakı filmlərin mərkəzi mövzusu fərdlərin sevgi, münasibətlər və əxlaqi dilemmalar məsələlərində etdikləri seçimlər ətrafında fırlanır. Hər bir film insan istəklərinin mürəkkəbliklərini, hərəkətlərin nəticələrini və personajların üzləşdiyi daxili ziddiyyətləri araşdırır.
Seriyadakı filmlər:
1. " The Bakery Girl of Monceau" (1963)
2. " Suzanne's Career" (1963)
3. " My Night at Maud's" (1969)
4. "La Collectionneuse" (1967)
5. " Claire's Knee" (1970)
6. " Love in the Afternoon" (1972)
Filmlər senari olaraq bir-biri ilə əlaqəli olmasa da, sevgi, sədaqət, istək və şəxsi etikanın müxtəlif variasiyalarını araşdıraraq, mövzu olaraq bağlıdırlar. Bu filmlər Eric Rohmerin fərqli rejissorluq üslubunu, insan davranışı və əxlaqi dilemmaların tematik tədqiqini nümayiş etdirir və fransız yeni dalğasının əsaslarından sayılır.

travma ildönümü

Şəxsin həyatında baş verən travmatik hadisənin ildönümləri vaxtı bədəndə fiziki, emosional, psixoloji və mənəvi reaksiyaların tətiklənməsidir. Xüsusən sağalmamış travmalar üçün keçərlidir.

Hüceyrələr və bədənin yaddaşı olduğu üçün ilin travma yaşanan zamanı bədən bəzi əlamətlər göstərir. Səbəbsiz yerə mənəvi və fiziki yorğunluq, ağrı, təşviş, ürək bulanması, xüsusən yuxu pozuntuları və kabuslar, əsəbilik, intihar düşüncələri, aqressiya, depressiya əsas əlamətlərdir.
Bu travmalara ayrılıq, boşanma, təcavüz, müharibə, yaxud insana vaxtilə emosional olaraq təsir edən istənilən hadisə ola bilər. Hətta insanın unutduğu, lakin şüuraltında qalmış travmalar belə "ildönümlərində" özünü göstərə bilər.

Səhv xatırlamıramsa bir stephen king kitabında oxumuşdum bu barədə, sonra hipnoz ilə səbəbini yapırdılar *. O vaxt oxuyub keçmişdim, sonra özümdə də əlamətləri görəndə araşdırmağa başladım.

10 il qədər öncəsində yay aylarında hallüsinasiya görüb möhkəm qorxmuşdum bir dəfə. Ondan bəri hər il yay aylarında kabus və qarabasmalarım olur. Zehnin və şüuraltının travmanı üzə çıxarmasıdır yəni.

bu haqda ətraflı məqalə