1. bu sifarişi verən: Apollo
Əvvəllər amerikalı yazarların tərcüməsini tapa bilmədiyim kitablarını ingilis dilində oxuyurdum. misal üçün survivor, sharp objects, house of leaves tipli kitabları.
son zamanlar isə beti biraz da artdırdım və fransız və rus ədəbiyyatından klassiklərə keçdim, amma təbii ki, orijinal dilində yox, ingilis dilində tərcüməsini. dostoyevskinin, tolstoyun əvvəllər oxuduğum kitablarını təzədən ingilis dilində oxudum. hal-hazırda isə viktor hüqodan notre-dame de parisi oxuyuram. isabel florence hapgood adlı bir xanımın tərcüməsində. hüqonun romanlarını oxuyan bilər, bu adam təsviri dəhşət çox sevir. hətta səfillərin bir bölməsində demək olar ki, nə dialoq, nə də ki, bircə dənə də monoloq yoxdur. ancaq təsvir. hələ mən o kitabı kiçik yaşlarında oxumuşdum, tez-tez rast gəldiyim yepiskop sözünün mənasını belə bilmirdim, o qədər kiçikdim.
yanlış anlaşılmasın təsviri də, portreti də, peyzajı da sevirəm. mənə özümü kitabın içində hiss etməyə, ab-havaya bürünməyə yardım edir. təsvirsiz kitabı apar tulla. amma bu qədər də yox da. notre-dame de parisdə də hələ ilk hissədən, bir qəsri 6-7 səhifədə ancaq təsvir edib bitirə bilir. başa düşdüm, dəhşət qəsrdi, bomba kimi saraydı, nə olar nəticəyə gəl artıq. o beləydi, bu beləydi, bunun üstündə o vardı, onun altında bu vardı. bu qədər detallandırma bir qədər sonra sıxmağa başlayır. hətta arada sıxılıb kitabı bir qırağa atdım, 1 həftə üzünə baxmadım. adamın bütün həyat enerjisini alır həqiqətən də.
klassik əsəri xarici dildə oxumaq əyləncədən çox, zehni işmiş kimi gəlir, əməlli başlı not filan tuturam. ümumiyyətlə sırf klassikləri orijinal dilində oxumaq üçün dil öyrənmək biraz qəliz məsələdir. böyük ehtimal fluent səviyyə belə tam yetərli olmayacaq, çünki orada işlədilən dil, ədəbi ifadələr, nə müasir dillərdə, nə də müasir ədəbiyyatda işlədilmir. hətta ikinci dilə tərcümə olsa belə bilmədiyiniz bir çox sözlə qarşılaşmağınız mümkündür.
əslində niyə viktor hüqo ilə davam etdim deyə başımı dağlara, daşlara vururam. sevdiyim bir yazar da deyil. əlimdəki kitabı bitirdikdən sonra mənə fransız ədəbiyyatını sevdirən jül vern, aleksandr düma kimi yazarlara keçmək fikrim var. bir ara alman filosoflarını da oxumağa çalışmışdım. friedrich nietzschenin thus spoke zarathustrasını oxumağa çalışırdım. əməlli başlı əziyyət çəkdim. mən girən kol deyilmiş. qaldı başqa bahara.