koronavirusa yoluxan yazarlar
əjdaha lazımdı googlla
üst qeyd: Məlumatlandırma xarakterli başlıqdır. yoluxan yazarlardan yoluxmanın ilkin əlamətlərini yazmaları xahiş olunur. əlbəttə, tonlarla məqalə var, ancaq düşünürəm ki, o anı yaşayan şəxsin fikirləri daha da kömək olar.
başlığın ilk yazısı mənə aiddir, ona görə də "mənim də aralarına qatıldığım yazarlar siyahısıdır" kimi tanım verə bilmirəm .
dekabr ayından özümü qorusam da, hər kəsi spirtləsəm də (çöl qapının cəftəsini belə silirdim), dostlarının arasında belə maska taxan (iki həftə ərzində bir, yaxud iki dəfə küçəyə çıxardım) mən olsam da, sağlamlıq sənədləri toplayarkən sağlığından olan da mən idim *.
hər şey bir sabah sinəmin üzərində bir təzyiqlə və burnumun axıntısı ilə (düzünü desəm, 5-ci sinifdən burnum axır, ancaq bu daha fərqli idi ) başladı. bilək dərimin rənginin dəyişdiyini (tündləşmişdi), qızdırmamın isə hər keçən dəqiqə artıb, düşdüyünü görürdüm, ancaq əsla 37 dərəcədən aşağını görmədi. qoxu və dad alma qabiliyyətim hələ də yerində idi, ancaq növbəti gün çox kəskin azaldı. buna baxmayaraq, duzun dadını hələ də hiss edirəm. şəkərli qida yedikdə isə heç bir şey hiss etmir, dadını ala bilmirəm. Sanki sərt bir şey çeynəyirəm və uduram.
get a room.
qaldığım otel məni qanuna müvafiq olaraq ayrılmış bölmədə təcrid etdi. 10 gün burda qalacağımı dedilər. sabah da həkimlər gəlib dərman verəcəklərmiş.
azərbaycan səfirliyinə zəng etməyə çalışdım ki, bəs məni xəstə-xəstə qəbul edirsiz? amma açmadılar telefonu.
cavan adamam. hamı deyir ki, asan keçirəcəksən. mən də elə düşünürəm.
həmçinin ölümdən də qorxmuram. tanrıya inanmırdım, indi də inanmıram. yalnız bir şeyə görə pis olmaq olar: ardımızda qoyduqlarımız. öldükdən sonra bu qayğının da aradan qalxacağını bilsəm də, qəbul etmək çətin gəlir.
növbəti günlərdə nələr baş verdiyini də yazacağam.
sən də yaz!