1. Böyük ədib kəramət böyükçölün milli poeziyamıza hədiyyəsi olan müstəsna şeir. Mikayıl Müşfiq və Füzuli heyfslənirlər ki azərbaycan ədəbiyyatına belə maştabda əsər bəxş edə bilmədik.

Sən bir qəşəng qızıydın
Universitetə qəbul oldun.
Əyani oxumaq istədin
partana əyləşəndə
ilk dəfə dizlərini müəllimin gördü.
Dizlərin plyajdan daha qəşəngdi,
Yaşıdın oğlanları saya salmadın,
Quşun yaşlı kişilərə qondu...

Haradan bildin ki,
yaşlı kişilər gənc qızlara
bərk bağlanırlar
Onları itirməmək üçün
hər şeyə gedirlər.
Yaşlı qadınlar da
sütül oğlanları bərk tuturlar.
Bunu sənə inturist
mehmanxanasında
işləyən yaşlı xozeykan söyləmişdi.
Hələ bir dəfə də demişdi ki,
Sən bu bədənlə yaxşı
pul qazana bilərsən
Arvadı ölmüş
bir kişiyə gedərsən.
Hazır ev-eşik sahibi olarsan.
Ona görə də yaşlı kişilərlə
kabab yedin,
Mini yubkalar geydin
Universitetdə qiymətlərini
pulsuz yazdılar.
Ancaq yaşlı kişilərin
arvadları ölmədi ki, ölmədi.
Bir gün xozeykana dedin:
"Mən necə ərə gedəcəyəm?"
Kənddə əmin oğluna gedərsən - dedi,
Kənd oğlanları avam olur.
Sonra səni tanış bir ginekoloqun
yanına apardı,
Qızlığını yaxşıca düzəltdi.
Daha bir kişini də
aldada bilərsən - dedi.
Pulunu da yaşlı bir kişi verdi.
əldən-ələ düşdün
dildən-dilə.
Yaşlı kişilərin
arvadları ölmədi ki, ölmədi.
Üzləri bərk imiş.
Sonra da kafedə işlədin
Plyaj dizlərindən daha qəşəngdi.

Hər səhər bir səs gəlir
kafedən
Mən zamanın qızıyam
Köynəyi qırmızıyam.