müşahidələrimə görə əksər dinləyicilər də bu vəziyyətdən narazıdırlar. onlara görə bu səslər pianonun saf səsini pozur və əsərləri bezdirici edir. mənim özüm isə, əksinə bu səsləri çox sevirəm. mənə ifaçının bir robot deyil, insan olduğunu xatırladır. hətta eyni əsəri başqalarının ifasında dinlədikdə əskiklik hiss edirəm.
bu xüsusiyyətə malik məşhur pianoçuların sayı elə də çox deyil. çox insanın tanıdığı keith jarrett, bud powell kimi caz ifaçıları, alfred brendel, vladimir horowitz, fazıl say və ən əsası da demək olar hər ifasında bu xüsusiyyətini kobud şəkildə göstərən glenn gould kimi ustaları misal çəkmək olar.
nümunə:
bu videoda isə, gould mırıldanmır, oxuyur -*
Brendel və horowitz nisbətən az hallarda səs çıxardıqlarından, onların bu xüsusiyyətini spotify-da olan aydın səs yazılarında görmək olar.