1. gic-gic gülümsədiyim, dişlərimi qıcıyıb, gözlərim sulana-sulana izlədiyim filmlərdən biri. biz qızıl gülün tikanlarını dişimizi qurdalamaq üçün yox, sevgilimizin əlinə batmasın deyə çıxarsaydıq daha yaxşı başa düşərdik ama olsun. kinonun adı durnalar uçur'du. mikhail kalazatovun 1957-ci ildə mosfilmdə çəkdiyi, 1958-də qızıl palmanı qazanan, sevgi və müharibə mövzulu filmi. hekayə çox bilinəndi. 2 sevgili, müharibə, oğlanın vətənpərvərliyi tutur, təbii ki, qıza demədən adını yazdırır və dünyanın ən pis şeyi olan ayrılıq. nə qədər sadə də olsa kino çox yaxşı çatıdırır insana hər şeyi. hiss elətdirir. başın qarışıb məişət problemlərinə, uzaq başı kinonun davam edəcəyi qədər boş vaxtın var ama yerivə mıxladır. deyir, o biri şeyləri boş ver. gəl otur sənə qəşəng sevgi hekayəsi danışım ged özüvü bədbəxt elə. vətənpərvərlik, qələbə sevinci gör nə gözəl şeydi. bunları dad. ged vuruş kiçik şeylərlə məşğul olma. həqqi də məsələn heç havasında deyilsən ama белка bədbəxtçiliyi ilə, fərasətsizliyi ilə yenə özünü sevdirir, onun üçün pis olursan. birdə çox qəşəng güllər var kinoda. müharibəni qazanan rusların qələbəsinə sevinirsən, gül alıb payalamaq istiyirsən əsgərlərə.

"Baxın, durnalar Moskvanın üzərindən keçir!"