16 noyabr 2021 azərbaycan - ermənistan sərhədində gərginliklər

1. Şəhid xəbərlərini, düşmənin hücum xəbərlərini gördükdə ağlıma bir neçə sual gəlir bunun ən birincisi və ən əsası ruslar orada nə işlə məşğuldurlar? Onsuzda bu sülhməramlı deyil orası aydındı bu erməniməramlılardı çünki
orada onlar bizi qorumurlar erməniləri qoruyurlar və onlara güvənən erməni də rahat durmur və ya qoymurlar rahat dursunlar onları da itələyirlər zaman-zaman üstümüzə. ikinci sual isə budur ki, kapitulyasiya edilmiş bir ölkə necə bu cür hücumlar edir? Bu müvəqqəti atəşkəs idi 1994 dəki kimi, yoxsa münaqişənin sonu? Əgər bu müvəqqəti atəşkəs idisə deməli müharibə hələ bitməyib və istənilən vaxt da yenidən baş verə bilər.

2. 90-lara dönülmüşdür. yenə gözlər cəbhəyə dikilib, yenə gözlər ölüm xəbərinin gəlməsindən qorxur. Dilə nə qədər də asan gəlir:

- filankəsov filankəs 26 yaşında vətən torpağını müdafiə edərkən...
- erməni təxribatını qarşısını alarkən Leytenant filankəsov filankəs qəhrəmancasına şəhid olmuşdur.

6 yaşım olanda bir pişiyim var idi, 11-ci siniflər Son Zəng günündə maşınla əzmişdilər. 2 həftə ağlamışdım. böyüdükcə əməyin, zəhmətin dəyərin anlayırsan, bir şey edərkən iki dəfə düşünürsən. uşaq böyütməyin hansı dərəcə çətinliyini get-gedə anladıqca həmin ana və atalar üçün bu xəbərlərin necə dözülməz, ağrılı və sancılı olması insanı tamam ağrıdır.

bir uşaq böyütmək... ilk dəfə qızdırması qalxanda üstündə əsmək, ilk dəfə bir uğuru olanda sevinmək, hərbi liseyə daxil olduqda fəxr etmək və belə davam edən, üzüntü və sevinclə gedən həyat axışı. axırda da sadəcə bircə güllə ilə 26 illik yaşama, sevincə, kədərə son verilməsi məndə çox qəribə təəssürat yaradır. səngərdə oturmusan, yanına əl qumbarası düşdü, öldün. ikinci qarabağ müharibəsinə gedənlərin içində amallardan biri də o idi ki, övladları 20-30 ildən sonra gəlib burada ölməsin. ancaq unutduqları o idi ki, övladlarından savayı hələ başqa qohumları da öləcəkdi...